Udostępnianie zasobów wirtualnej infrastruktury dla jednostek biznesowych

Autor: Kamil Skalski

Opublikowano: 2011-06-30

Środowisko pracy użytkowników Self-Service Portal dzieli się na dwa podstawowe komponenty – jednostki biznesowe reprezentujące organizację oraz infrastrukturę stanowiącą przydział zasobów centrum danych. W niniejszym artykule zostaną przedstawione najważniejsze zagadnienia tworzenia obiektów SSP 2.0 i zarządzania wirtualną infrastrukturą.

Artykuł jest kolejnym z cyklu artykułów o zarządzaniu wieloma środowiskami wirtualnych maszyn utrzymywanych w centrum danych. Dotychczas ukazały się:

• „Wprowadzenie do Self-Service Portal 2.0”, opisujący ogólną koncepcję i architekturę omawianego rozwiązania,
• „Wdrażanie i pierwsza konfiguracja Self-Sericve Portal 2.0”, omawiający zasady wdrożenia poszczególnych komponentów.

Celem niniejszego artykułu jest:

• przedstawienie idei zarządzania wieloma użytkownikami centrum danych,
• omówienie procesu rejestracji nowej organizacji (jednostki biznesowej),
• analiza procesu przydziału zasobów infrastruktury i tworzenie nowych usług oraz ról,
• wprowadzenie do obsługi portalu z perspektywy klienta.

Wprowadzenie

Rozpoczęcie pracy przez nową organizację odbywa się poprzez jej rejestrację na portalu Self-Service Portal 2.0. Proces ten tworzy identyfikator danej jednostki biznesowej i pozwala na przydział zasobów oraz określanie uprawnień użytkowników w niej pracujących. Każda jednostka biznesowa może generować żądania przydziału infrastruktury, którą można określić jako logiczny zbiór zasobów do tworzenia wirtualnych środowisk. Dla każdej przypisanej użytkownikowi infrastruktury tworzone są usługi dzielące zasoby pomiędzy zadaniami, jakie pełnić będą maszyny wirtualne w nim pracujące. By umożliwić dokładniejsze określenie zadań wirtualnych serwerów, każda usługa podlega podziałowi na role ściśle określające przydział zasobów oraz pozwalające na jeszcze dokładniejsze planowanie rozwoju środowiska.

Zgodnie z rysunkiem 1 zarejestrowana została firma XYZ jako jednostka biznesowa posiadająca dwie infrastruktury – produkcyjną i testową. W infrastrukturze produkcyjnej utworzono usługę określającą zapotrzebowanie na ogół zasobów potrzebnych do utrzymania wszystkich serwerów produkcyjnych tej firmy. Administrator firmy XYZ określił jednocześnie dwa zadania dla posiadanych serwerów według strefy, w jakiej będą świadczyć usługi, podzielił także zasoby usługi środowiska produkcyjnego pomiędzy te dwie role. Wygenerowane zostało kolejne żądanie infrastruktury dla środowiska testowego. W tym przypadku administrator postanowił podzielić ją na środowisko pracy programistów oraz laboratorium testowe. Podobnie jak w przypadku opisanym wcześniej, każda z tych usług posiada oddzielne role organizujące maszyny według ich przeznaczenia.

**Rys. 1. Schemat organizacji obiektów w SSP 2.0.

Warto zwrócić uwagę na umiejscowienie maszyny wirtualnej oraz schemat przydziału zasobów w schemacie organizacyjnym Self-Service Portal 2.0. Wstępne określenie zapotrzebowania na zasoby odbywa się podczas żądania utworzenia nowej infrastruktury i są to jedynie dane statystyczne. Rzeczywiste przypisanie zasobów oraz ewentualne wyliczenie kosztów wynajmu zasobów odbywa się na poziomie usługi działającej w ramach danej infrastruktury. Ilość zasobów zadeklarowanych na tym poziomie stanowi ogólny limit, który może zostać podzielony pomiędzy role usługi, a następnie maszyny wirtualne w nich zorganizowane.

Rejestracja jednostki biznesowej

Poniższy przykład przedstawia proces rejestracji nowej jednostki biznesowej pochodzącej z firmy utrzymującej centrum danych. Self-Service Portal 2.0 ma w tym kontekście zastosowanie do podziału zasobów pomiędzy różne działy firmy oraz organizację logiczną infrastruktury wirtualnej.

Użytkownik nowej jednostki biznesowej łączy się z portalem i deklaruje chęć rejestracji. Na tym etapie konieczne jest podanie informacji identyfikujących – nazwę oraz kod danej organizacji. Dla ułatwienia obsługi wniosków przez administratora centrum danych możliwe jest określenie priorytetu danego żądania oraz przedstawienie uzasadnienia powstania nowej jednostki. Określa się także dane kontaktowe do właściciela/administratora oraz tworzy wykaz użytkowników administracyjnych mających później zarządzać zasobami danej organizacji.

**Rys. 2. Rejestracja nowej jednostki biznesowej.

Każde  żądanie trafia do kolejki i oczekuje na rozpatrzenie przez administratora centrum danych, który podejmuje decyzję o akceptacji lub odrzuceniu. Dla każdej decyzji możliwy jest dodatkowy komentarz (np. w przypadku odrzucenia wniosku opis koniecznych zmian do spełnienia wymogów administratora). Zadania odrzucone mogą zostać poddane edycji i ponownie przesłane do rozpatrzenia za pomocą żądania reaktywacji.

**Rys. 3. Obsługa żądań przez administratora.

Przydział infrastruktury

Administrator jednostki biznesowej, która została zarejestrowana w portalu i pomyślnie zaakceptowana, może wygenerować żądanie nowej infrastruktury, czyli zestawu zasobów dla swojego wirtualnego środowiska. Pierwszym etapem jest określenie ogólnego schematu zapotrzebowania, w  tym szacunkowej ilości zasobów, jaka łącznie będzie wykorzystana (dane statystyczne) oraz ewentualny opis dodatkowych wymagań (np. utworzenie dodatkowego szablonu lub specyficzne wymagania dla procesu realizacji kopi zapasowych). Znacznym ułatwieniem jest możliwość dołączenia plików jako załącznika do wysyłanego żądania, np. dokumentu opisującego projekt lub schemat planowanej infrastruktury.

**Rys. 4. Formularz informacyjny żądania nowej infrastruktury.

W kolejnym etapie konieczne jest doprecyzowanie wymagań i określenie podziału żądanej infrastruktury na usługi oraz określenie ich ról. Warto zwrócić uwagę, że większość obiektów, takich jak rodzaj środowiska, sieci wirtualne czy elementy równoważenia obciążenia, są predefiniowane przez administratora centrum danych – użytkownik może wybierać z gotowych obiektów. Wprowadzenie zmian, np. żądanie innego rodzaju sieci wirtualnej, jest odrębnym procesem i także wymaga akceptacji. Zadeklarowane zapotrzebowanie na pamięć i przestrzeń dyskową jest podstawą do rozliczenia danej jednostki oraz limitem dla obiektów niższych, tj. ról usługi oraz maszyn wirtualnych w nich uruchamianych. Warto zaznaczyć, że każda nowo tworzona infrastruktura posiada jedną usługę z minimalnie jedną rolą. Dalsza rozbudowa czy modyfikacja ustawień będzie realizowana w procesie żądania zmiany.

**Rys. 5. Definicja pierwszej usługi oraz jej ról.

Jednostki biznesowe mogą budować swoje wirtualne środowiska na szablonach zdefiniowanych przez administratora centrum danych. Ich tworzenie odbywa się po stronie System Center Virtual Machine Managera, który jest także odpowiedzialny za ich wdrożenie oraz przechowywanie w bibliotece (zbiorze udostępnionych folderów). Szablon maszyny wirtualnej zawiera konfigurację sprzętową określającą wirtualne urządzenia, jakie zostaną do niej podłączone, oraz opis instalacji lub dostosowania systemu operacyjnego gościa, który będzie w niej pracował. Można wyróżnić dwa rodzaje dostarczenia szablonu maszyny wirtualnej:

• nowa maszyna z pełną instalacją – w tym przypadku system zostanie zainstalowany zgodnie z ustawieniami pliku odpowiedzi i będzie podlegał dalszej modyfikacji przez użytkownika,
• wzorzec maszyny – przygotowana maszyna wirtualna wraz ze zbiorem aplikacji itp. jest pozbawiana cech personalnych (sysprep), a następnie wdrażana na zasadzie realizacji procesu Out-Of-Box Experience (oobe). Modyfikacji podlegają dane identyfikujące maszynę, ale nie dodatkowa zawartość.

Podobnie jak w przypadku pozostałych obiektów, dla szablonów wyznacza się koszt jej utrzymania w centrum danych, natomiast możliwość wdrożenia wynika z ilości wolnych zasobów danej usługi i rzeczywistemu zapotrzebowaniu na zasoby przez jej urządzenia. Warto zwrócić uwagę, że dyski wirtualne maszyny wirtualnej rozliczane są z uwzględnieniem maksymalnej ich pojemności (przypadek użycia dysków dynamicznych).

**Rys. 6. Wybór dostępnych szablonów maszyn wirtualnych.

Administrator centrum danych otrzymuje żądanie utworzenia nowej infrastruktury i podobnie jak w przypadku rejestracji jednostki biznesowej musi podjąć decyzję o akceptacji lub odrzuceniu. W przypadku żądań infrastruktury konieczne jest ich przejrzenie oraz wykonanie odpowiedniego przydziału rzeczywistych zasobów infrastruktury centrum danych – bazuje się tutaj na informacjach pochodzących z Virtual Machine Managera.

**Rys. 7. Żądanie infrastruktury.

W procesie podjęcia decyzji o akceptacji nowej infrastruktury administrator centrum danych musi określić umiejscowienie maszyn w ramach niej tworzonych – wybór grupy hostów, zdefiniowanej w VMM, oraz biblioteki, w jakiej mają być składowane maszyny trybu offline oraz pobierane będą szablony do nowo tworzonych maszyn; w późniejszym etapie wymagane jest wskazanie dostępnych szablonów dla użytkowników. Miejsce zajęte w bibliotece nie jest rozliczane, a obciążenia wynikają jedynie z zasobów wymaganych przez wirtualne maszyny.

**Rys. 8. Przydział komponentów dla nowej infrastruktury.

Jednym z ważniejszych etapów konfiguracji infrastruktury jednostki biznesowej jest określenie środowiska pracy z uwzględnieniem wirtualnych sieci, równoważenia obciążenia oraz operacji, jakie użytkownicy będą mogli wykonywać na posiadanych przez siebie maszynach. Domyślnie Self-Service Portal 2.0 posiada szablon (Master Action XML) akcji dla maszyny wirtualnych, definiujący wszystkie możliwe do realizacji zadania. Jego dostosowanie do wymagań jednostek biznesowych odbywa się poprzez utworzenie nowego szablonu i określeniu dostępności danej akcji (jest/nie ma).

**Rys. 9. Konfiguracja środowiska pracy użytkownika.

Z perspektywy klienta

Administrator jednostki biznesowej, którego żądanie zostało zatwierdzone, może rozpocząć budowę wirtualnej infrastruktury opartej na przydzielonych zasobach. Każda zmiana zawierająca zmianę limitów, utworzenie nowych usług lub infrastruktury zostanie poddana podobnemu procesowi, tak jak zostało to przedstawione wcześniej. Utworzenie nowej maszyny wirtualnej nie wymaga akceptacji ze strony administratora centrum danych. Tworzenie nowej maszyny uruchamia zadanie (job), które z wykorzystaniem Virtual Machine Managera na podstawie szablonu wdraża maszynę na przypisaną w infrastrukturze grupę hostów. Rezerwacji podlegają także zasoby, pomniejszając ogólną liczbę dostępnych dla danej usługi.

**Rys. 10. Infrastruktura jednostki biznesowej.

Po zakończeniu tworzenia maszyny wirtualnej możliwa jest jej obsługa zgodnie z przypisanymi zadaniami. Warto zauważyć, że widoczne są wszystkie akcje, ale wykonanie zadania, do którego jednostka biznesowa nie posiada uprawnień, nie wygeneruje żadnego zdarzenia, mimo komunikatów o ich zajściu i widoczności w bieżących zadaniach.

**Rys. 11. Widok wirtualnych maszyn klienta.

Podsumowanie

W niniejszym artykule przedstawiono proces rejestracji nowej organizacji w Self-Service Portal 2.0 oraz przydzielenie jej zasobów centrum danych. Proces żądania zmian oraz etapy, jakie przechodził, omówione zostały zarówno z perspektywy użytkownika (jednostki biznesowej), jak i administratora centrum danych.