https://msdn.microsoft.com/pl-pl/library/hh301697     

Wdrażanie i pierwsza konfiguracja Self-Service Portal 2.0

Autor: Kamil Skalski

Opublikowano: 2011-06-29

Self-Service Portal 2.0 (SSP 2.0) jako niezależny dodatek do System Center Virtual Machine Manager 2008 R2 (VMM) jest jednym z komponentów niezbędnych do budowy prywatnej chmury. W poprzedniej części przedstawiona została idea i architektura tego rozwiązania, w niniejszym artykule zostanie omówiony proces wdrożenia SSP2.0 w środowisku przedsiębiorstwa. Wymogiem podstawowym do realizacji tego zadania jest posiadanie wirtualnej infrastruktury Hyper-V nadzorowanej przez VMM.

Artykuł jest kolejnym z cyklu artykułów o zarządzaniu wieloma środowiskami wirtualnych maszyn utrzymywanych w centrum danych. Dotychczas ukazało się:

• „Wprowadzenie do Self-Service Portal 2.0”, opisujące ogólną koncepcję i architekturę omawianego rozwiązania.

W kolejnych artykułach opisane zostaną procesy:

• Rejestracji jednostek biznesowych oraz podstaw zarządzania infrastrukturą w artykule „Udostępnianie zasobów wirtualnej infrastruktury dla jednostek biznesowych”.

Celem niniejszego artykułu jest:

• Przedstawienie zależności pomiędzy komponentami rozwiązań Hyper-V, System Center Virtual Machine Manager oraz Self-Service Portal 2.0;
• Omówienie procesu wdrożenia SSP 2.0 i jego wstępna konfiguracja.

Wprowadzenie

Przed przystąpieniem do wdrożenia rozwiązania SSP 2.0, konieczne jest spełnienie wymogów konfiguracyjnych. Tabela 1 przedstawia wykaz portów, z użyciem których komunikują się poszczególne komponenty rozwiązania. Poza tym należy zapewnić komunikację serwera SSP 2.0 z istniejącym serwerem System Center Virtual Machine Manager 2008 R2.

Tab. 1. Wykaz portów komunikacji komponentów SSP.

Infrastruktura portalu dzieli się na dwa zasadnicze komponenty – serwer i portal (strona internetowa). Dla każdego z nich wymagane jest odpowiednie przygotowanie kont, jakie zostaną wykorzystane podczas ich działania. Pierwsze konto zostanie użyte przez komponent serwera SSP 2.0 i musi być to konto domenowe z uprawnieniami lokalnego administratora serwera, na którym odbędzie się instalacja. Posłuży także do komunikacji z serwerem VMM – w tym celu konieczne jest dodanie go do grupy administratorów w konsoli administracyjnej Virtual Machine Managera.

**Rys. 1. Konta z uprawnieniami administracyjnymi serwera VMM.

Kolejne konto zostanie wykorzystane przez pule aplikacji serwera IIS, który dostarcza interfejs portalu. Zaleca się wykorzystanie konta domenowego, gdzie nie są wymagane dodatkowe uprawnienia. Dla uproszczenia konfiguracji w obu przypadkach można zastosować to samo konto.

Dalszy etap przygotowań obejmuje instalację ról i dodatków na serwerach. Niezależnie od komponentu, jaki będzie instalowany, wymagany jest system operacyjny Windows Server 2008 R2 oraz Microsoft .NET  Framework 3.5 SP1. Serwer portalu wymaga ponadto roli Web Server (IIS) z dodanymi poniższymi funkcjami:

• Static Content
• Default Document
• ASP .NET
• .NET Extensibility
• ISAPI Extension
• ISAPI Filters
• Request Filtering
• Windows Authentication
• IIS 6 Metabase Comatibility

Serwer Self-Service Portal 2.0 wymaga dodatkowo Windows Powershell 2.0 oraz Message Queeuing wraz z komponentem integracji z usługami katalogowymi.

Ostatnim komponentem jest serwer bazy danych, działający na podstawie SQL Server 2008 lub 2008 R2 w edycji Standard lub wyższej. Opcjonalnie można zainstalować też moduł raportowania (dashboard) oparty na SharePoint Services.

Instalacja

Proces instalacji rozpoczyna się od wyboru komponentów (serwer/portal), jakie mają być zainstalowane oraz weryfikacji spełnienia minimalnych wymogań. Poniższy przykład opisuje proces konfiguracji dla jednego serwera. Pierwszym etapem jest wskazanie lokalizacji SQL Server, na którym zostanie utworzona nowa baza danych przechowująca konfiguracje i zdarzenia występujące w SSP 2.0. Konfiguracja kont i bazy zostanie wykonana automatycznie przez kreator instalatora.

**Rys. 2. Konfiguracja bazy danych SSP 2.0.

Dalsze etapy instalacji obejmują określenie konta, które zostanie użyte do uruchomienia usług serwera SSP, oraz zdefiniowanie administratorów centrum danych. Lista użytkowników pełniących funkcję administratorów zostaje automatycznie uzupełniona o konto przypisane usługom serwera – po przejściu do dalszego etapu konfiguracji.

**Rys. 3. Lista użytkowników administracyjnych serwera SSP 2.0.

Komponent portalu, poprzez który użytkownicy i administratorzy uzyskują dostęp do konfiguracji, wymaga wskazania serwera i portu komunikacyjnego dla Windows Communication Fundation (WCF). Posłuży on do wymiany informacji pomiędzy aplikacją portalu a serwerem SSP 2.0. Ostatnią fazą konfiguracji jest określenie ustawienie puli aplikacji serwera IIS, mającego utrzymywać portal – kreator instalacji automatycznie skonfiguruje rolę IIS.

**Rys. 4. Konfiguracja puli aplikacji.

Po zakończeniu instalacji w systemie zostają utworzone dwie usługi związane z serwerem Self-Service Portal 2.0 oraz zostanie uruchomiona pula aplikacji powiązana z portalem. W przypadku problemów z uruchomieniem ww. komponentów, należy sprawdzić uprawnienia kont im dedykowanych.

Aby skorzystać z dodatku Dashboard dla SSP 2.0, należy przygotować serwer z rolą Windows Sharepoint Services 3.0, a następnie zainstalować wspomniany komponent. Podczas konfiguracji konieczne jest wskazanie konta bazy danych wcześniej utworzonej infrastruktury SSP oraz określenie danych identyfikujących właściciela strony raportowania.

**Rys. 5. Konfiguracja dodatku dashobard.

Wstępna konfiguracja

Przed rozpoczęciem pracy należy określić podstawowe parametry centrum danych oraz komponenty, z jakich będą mogli korzystać klienci. Należy pamiętać, by wcześniej każdy z komponentów został przygotowany – SSP 2.0 tylko wskazuje na istnienie danego typu obiektu, ale nie przeprowadza konfiguracji lub tworzenia nowych obiektów. Jako pierwszy należy wskazać serwer Virtual Machine Managera, który zarządza hostami, bibliotekami, szablonami itp. Dzięki integracji z VMM możliwe jest przydzielanie maszyn do grup hostów w nim zdefiniowanych, tworzenie nowych maszyn opartych na predefiniowanych szablonach czy podłączenie maszyn klientów do wirtualnych sieci. Istotną opcją z punktu widzenia dużych organizacji jest możliwość wskazania urządzeń SAN oraz komponentów równoważenia obciążenia. Dalsza konfiguracja obejmuje określenie wirtualnych sieci oraz zasad przydzielania w nich adresów i integracji z Active Directory w celu udostępniania domen poszczególnym jednostkom biznesowym.

Głównym zadaniem Self-Service Portal 2.0 jest zarządzanie wieloma klientami lub działami organizacji – jest to możliwe m.in. dzięki określeniu kosztów, jakie poniesie jednostka biznesowa, rezerwując określoną ilość pamięci lub przestrzeni dyskowej. Dokładne wyliczenie kosztów związanych z rzeczywistym użyciem zasobów wykonywane jest w późniejszym etapie, tzn. tworzenia infrastruktury klienta oraz definiowaniu usług. Aby ułatwić klasyfikację utrzymywanych w centrum danych środowisk, administrator może zdefiniować kategorie wykorzystywane przez użytkowników do opisu swoich potrzeb, np. środowisko testowe, środowisko produkcyjne itd.

**Rys. 6. Konfiguracja komponentów infrastruktury.

W celu udostępnienia klientom możliwości tworzenia nowych maszyn wirtualnych, konieczne jest zdefiniowanie w Virtual Machine Manager szablonów. Zawierają one informacje o konfiguracji sprzętowej oraz komponenty pliku odpowiedzi pozwalające na niedozorowaną instalację systemu operacyjnego gościa (wewnątrz maszyny wirtualnej). Warto zwrócić uwagę, że użytkownik nie będzie miał możliwości modyfikacji tych ustawień – każda zmiana na poziomie sprzętu wirtualnej maszyny musi zostać wykonana przez administratora. Podobnie jak w przypadku instalacji systemu operacyjnego, użytkownik otrzyma gotowy system wraz z komponentami integracyjnymi itp.

**Rys. 7. Konfiguracja szablonów VMM.

Podsumowanie konfiguracji, istniejących obiektów oraz operacji w środowisku można przedstawić w formie prostego raportu. Rysunek 8 przedstawia widok portalu Dashboard, stanowiącego dodatek rozwijający funkcjonalności raportowania dla Self-Service Portal 2.0.

Rys. 8. Raportowanie na stronie dashboard.

Podsumowanie

W niniejszym artykule omówiony został proces przygotowania i wdrożenia wszystkich komponentów infrastruktury Self-Service Portal 2.0. Przedstawiony został proces integracji SSP 2.0 z istniejącymi elementami infrastruktury oraz ich konfiguracja.

W kolejnym artykule przedstawiona zostanie organizacja jednostek biznesowych i zasobów infrastruktury dla nich przeznaczonych.

     https://msdn.microsoft.com/pl-pl/library/hh301697