Aspekty bezpieczeństwa w Chmurze Prywatnej  

Tłumaczenie na podstawie Security Issues in the Private Cloud: Michał Słowikowski

Opublikowano: 2012-09-24

Model Chmury Prywatnej wymaga posiadania pełnej kontroli nad wszystkimi warstwami stosu, również tymi z tradycyjnymi zabezpieczeniami na styku sieci, wykorzystywanymi w organizacji. W modelu chmury prywatnej usługi zazwyczaj nie są udostępniane zwykłym użytkownikom internetowym (mimo że mogą być), a zdalny dostęp do zasobów hostowanych w prywatnej chmurze jest możliwy dzięki mechanizmowi używanemu w tradycyjnych centrach danych (chociaż prywatna chmura może obsługiwać urządzenia do ochrony brzegowej, hostowane w infrastrukturze chmury).

W poniższym scenariuszu możesz opierać się na architekturze i metodologiach tradycyjnych zabezpieczeń. Jednakże istnieje wiele powodów, aby rozważyć przeprojektowanie architektury ochrony, kiedy przenosisz środowisko do Chmury Prywatnej:

• dobrze zaplanowana i zaprojektowana infrastruktura Chmury Prywatnej powinna być przygotowana do tego, aby w przyszłości móc ją rozwinąć w kierunku rozwiązań hybrydowych lub chmury publicznej. Właśnie ta możliwość jest jednym z najważniejszych powodów do zastosowania infrastruktury prywatnej chmury. Modyfikacja architektury zabezpieczeń pozwala na implementację rozwiązań hybrydowych lub chmury publicznej,
• Chmura Prywatna zazwyczaj wykorzystuje technologie wirtualizacji. Ma to na celu zwiększenie utylizacji zasobów sprzętowych – pamięci RAM, interfejsów sieciowych, a także nośników pamięci masowej. Użytkownik powinien być świadomy zwłaszcza potencjalnych zagrożeń dla funkcji hypervisor oraz dostępnych poprawek, mających na celu eliminację tych zagrożeń. W przeszłości odnotowano przypadki, gdzie system gościa mógł uruchomiać procesy na innych maszynach wirtualnych, jak również na hoście. Takie sytuacje miały miejsce u różnych dostawców technologii wirtualizacji, dlatego też, kluczowe jest aktualizowanie funkcji hypervisor. Dodatkowo, warto rozeznać się, jakie technologie, zwiększające bezpieczeństwo hypervisora, zostały udostępnione przez producentów procesorów (Intel/AMD),
• podczas gdy tradycyjne rozwiązania zapewniają bezpieczeństwo, chroniąc styk sieci przed zagrożeniami z Internetu, nie zapewniają odpowiedniej ochrony zasobom przed atakami z wnętrzna organizacji. Rzadkością będzie sytuacja, gdy dowolna informacja zostanie udostępniona każdemu użytkownikowi, w każdym dziale danej organizacji, np. informacje z działu HR nie powinny być dostępne dla wszystkich użytkowników z działu sprzedaży. Dlatego też, planując zabezpieczenia mające obejmować prywatną chmurę należy wziąć pod uwagę nie tylko użytkowników zewnętrznych, ale również wewnętrznych użytkowników mających dostęp do zasobów Chmury Prywatnej. W celu zapewnienia odpowiedniej konfiguracji mechanizmów dostępu, administratorzy Chmury Prywatnej muszą współpracować z administratorami usług – poczty elektronicznej, usług bazodanowych, itp.,
• najbardziej szkodliwe ataki pochodzą z wewnątrz organizacji. Z tego też powodu należy zabezpieczać ruch sieciowy wewnątrz firmy, tak samo jak ruch pochodzący z Internetu. Tak powinno być w każdym przypadku, niezależnie od tego, czy korzysta się z modelu chmury publicznej, rozwiązania hybrydowego, czy też technologie chmury nie są wykorzystywane w ogóle,
• w środowisku Chmury Prywatnej możliwa jest sytuacja, gdy wirtualne maszyny będą mogły komunikować się z innymi maszynami z tego środowiska i nie będą do tego wykorzystywać fizycznego połączenia sieciowego. Aby mieć pewność, że maszyny wirtualne komunikują się tylko z tymi dopuszczalnymi środowiskami, należy zapewnić odpowiednie zabezpieczenia – autentykację na poziomie sieciowym i mechanizmy szyfrujące, takie jak na przykład te oferowane przez IPsec. Dodatkowo, jeśli istnieją regulacje prawne wymagające systemów IPS/IDS na poziomie sieci, należy rozważyć rozwiązanie oferujące kontrolę ruchu sieciowego na szynie VMBus,
• system operacyjny hosta powinien być odizolowany od wszystkich, działających na nim, maszyn wirtualnych. Należy upewnić się, że nie istnieją żadne możliwości komunikacji między „maszynami – gośćmi” a systemem operacyjnym hosta, niezależnie czy przez interfejsy wirtualne, czy fizyczne. Dla maszyn wirtualnych należy przeznaczyć fizyczny NIC lub dedykowany VLAN. Dodatkowo, w celu umożliwienia zarządzania, powinno wydzielić się fizyczny interfejs dla systemu operacyjnego hosta,
• system operacyjny na maszynie utrzymującej serwery wirtualne powinien być zabezpieczony przed szkodliwym oprogramowaniem w celu wykrycia potencjalnych zagrożeń. Host nie powinien mieć dostępu do Internetu, a wszelkiego rodzaju aktualizacje i łatki powinny być pobierane z zaufanego źródła z intranetu, co pozwoli na pełne skanowanie przed wgraniem na „maszynę – gospodarza”,
• należy pamiętać również o tym, że w środowisku Chmury Prywatnej, maszyny wirtualne, które należą do różnych stref sieciowych, nie powinny być utrzymywane na tych samych serwerach wirtualnych. Jeśli na przykład, na serwerze wirtualnym w Chmurze Prywatnej utrzymujemy zasoby, do których istnieje dostęp z Internetu (np. wirtualne firewall-e lub aplikacje front-endowe), to nie powinniśmy na tym samym serwerze przechowywać maszyn, które utrzymują wewnętrzne aplikacje bazodanowe lub materiały wewnętrzne organizacji.

Referencje:

• Microsoft Private Cloud Security Overview.