Co powinniście wiedzieć na temat systemu Windows 7

Autor: William Stanek

Opublikowano: 17 marca 2010

Za pośrednictwem Twittera, wiadomości e-mail, blogów i innych zostałem zasypany pytaniami na temat systemu Windows 7.Wielu ludzi pyta mnie, „Co muszę wiedzieć na temat systemu Windows 7?” Ludzie czekają na to wydanie systemu operacyjnego z niecierpliwością, ale i z obawą. Zadają następujące pytanie, „Co zatem naprawdę muszę wiedzieć, jako specjalista IT i na jakie zmiany muszę naprawdę uważać?” Mając ponad 20-letnie doświadczenie w branży IT rozumiem zarówno to podekscytowanie, jak i obawę.

Tym samym mogę z całą pewnością powiedzieć, że system Windows 7 to kolejny krok, krok w kierunku przyszłości, a to, co specjaliści IT powinni wiedzieć (a co być może już wiedzą) na temat systemu Windows 7 zawarłem poniżej w dziewięciu punktach:

Wszystkie inne elementy to tylko dodatki, z dwoma godnymi uwagi wyjątkami. Mowa tu o opcjach zgodności aplikacji oraz opcjach wirtualizacji przy użyciu trybu systemu operacyjnego Windows XP. Rozwinąłbym temat, ale te kwestie omówiłem w artykule „A może tak współpraca?” Wystarczy tego wprowadzenia. Przejdźmy po kolei do każdej z funkcji:

Zawartość strony

	Narzędzie obsługi i zarządzania obrazami wdrażania
	Użycie rejestratora błędów
	Podstawowe instrukcje na temat usługi BranchCache
	Podstawowe instrukcje na temat funkcji DirectAccess
	60-sekundowy przewodnik po PowerShell 2.0, skryptach, narzędziach oraz WinRM
	Podstawowe instrukcje na temat wirtualnego dysku (VHD)

Narzędzie obsługi i zarządzania obrazami wdrażania

Dzięki możliwości pracy zarówno na systemach operacyjnych Live, jak i na obrazach offline, Obsługa i zarządzanie obrazami wdrażania (DISM) jest jednym z najcenniejszych nowych narzędzi administracyjnych dostępnych w systemie Windows 7. Wykorzystując obrazy offline specjaliści IT mogą użyć Obsługi i zarządzania obrazami wdrażania (DISM), w celu instalacji i dezinstalacji obrazów systemu Windows 7 magazynowanych w plikach obrazu systemu Windows (.WIM), lub w plikach wirtualnego dysku twardego (.VHD). Po zainstalowaniu obrazów profesjonaliści IT mogą użyć narzędzia DISM do:

Choć narzędzie DISM służy głównie do pracy na zainstalowanych obrazach offline, specjaliści IT mogą również wykorzystać narzędzie DISM do obsługi obrazów online systemów operacyjnych Windows. W przypadku systemów operacyjnych Live, używaj narzędzia DISM do:

Narzędzie DISM dostarczane jest w wersjach Professional, Enterprise oraz Ultimate.

Do początku strony

Użycie rejestratora błędów

Oczywiście narzędzie DISM daje wiele możliwości specjalistom IT, ale co z narzędziami, które pomagają rozwiązywać problemy użytkowników? Cóż, system Windows 7 zwiera wiele wbudowanych narzędzi do rozwiązywania problemów, które pomagają użytkownikowi w ich samodzielnym diagnozowaniu i rozwiązywaniu. Na przykład, użytkownicy mogą kliknąć na link narzędzia do rozwiązywania problemów w Centrum akcji, w celu wyświetlenia wszystkich dostępnych narzędzi do rozwiązywania problemów, a następnie kliknąć na narzędzie, którego chcą użyć.

Po uruchomieniu narzędzia do rozwiązywania problemów, użytkownik otrzymuje serię monitów i domyślnie, wszelkie sugerowane poprawki mogą zostać zastosowane automatycznie. Jeśli problem nie może być rozwiązany automatycznie, specjaliści IT mogą poprosić użytkownika o przesłanie raportu na temat rozwiązywania problemów. W celu automatyzacji tego procesu, system Windows 7 posiada Rejestrator błędów (PSR). Funkcja ta jest w stanie przechwytywać krok po kroku szczegóły związane z konkretnym problemem, którego doświadcza użytkownik tak, aby zespół pomocy technicznej mógł łatwiej zdiagnozować i rozwiązać daną kwestię. Podstawowe podejście wygląda następująco:

Ponieważ raport zawiera dość kompletny rekord problemu, pomoc techniczna ma większe szanse na zdiagnozowanie i rozwiązanie problemu. A wszystko to bez potrzeby udostępniania technikowi komputera użytkownika, w celu wstępnego rozwiązania problemu.

Do początku strony

Podstawowe instrukcje na temat usługi BranchCache

Windows BranchCache ułatwia i przyspiesza pracę użytkowników w biurach oddziału, którzy otrzymują dokumenty oraz inne typy plików z serwerów scentralizowanych. Dzięki usłudze BranchCache komputery stacjonarne w biurze oddziału mogą otrzymywać pliki z pamięci lokalnej, a nie muszą pobierać plików z serwerów zdalnych. Usługa BranchCache pracuje na plikach, które transferowane są przy użyciu bloku komunikatów serwera (SMB) oraz protokołu HTTP, co pozwala na zbuforowanie plików transferowanych z wewnętrznych serwerów plików i intranetowych serwerów sieci Web.

Usługę BranchCache można skonfigurować na dwa sposoby:

Usługa BranchCache może w znacznym stopniu skrócić czas reakcji oraz transferu dokumentów, stron sieci Web i zawartości multimedialnej. Dla komputerów klienckich usługę BranchCache konfigurujemy przy użyciu zasad grupy.

Do początku strony

Podstawowe instrukcje na temat funkcji DirectAccess

Funkcja Windows DirectAccess pozwala użytkownikom korzystać z komputerów w domu, lub poza biurem w dokładnie taki sam sposób, jak w pracy. Oprócz tego, że użytkownicy bezproblemowo mogą łączyć się z siecią firmową za każdym razem, gdy mają dostęp do Internetu, każde żądanie użytkownika dotyczące zasobów firmowych również jest bezpiecznie kierowane do sieci firmowej, a użytkownicy nie muszą łączyć się z siecią VPN.

Aby zapewnić bezpieczną infrastrukturę sieci, funkcja DirectAccess wykorzystuje protokoły IPv6 i IPsec. Zarówno komputery, jak i użytkownicy uwierzytelniani są przed uzyskaniem dostępu do sieci firmowej. Protokół IPsec używany jest do szyfrowania komunikacji przez Internet. Specjaliści IT mają kontrolę nad tym, do których zasobów użytkownicy mogą uzyskać dostęp, bez względu na to, czy przez serwer DirectAccess przechodzi wyłącznie przesył przeznaczony dla sieci firmowej, czy cały przesył internetowy i intranetowy. Specjaliści IT mogą konfigurować ruch sieciowy przy użyciu zasady Kieruj cały ruch sieciowy przez sieć wewnętrzną w następującej lokalizacji Szablony administracyjne\Sieć\Połączenia sieciowe (Administrative Templates\Network\Network Connections).

W przypadku łączności typu end-to-end funkcja opiera się na protokole IPv6. Z aplikacji, które korzystają wyłącznie z protokołu IPv4 domyślnie nie mogą korzystać klienci DirectAccess. Jednakże aplikacje z obsługą IPv6 mogą korzystać z zasobów obsługujących wyłącznie IPv4 w intranecie przy użyciu urządzenia tłumaczącego IPv6/IPv4. Wdrożenie funkcji DirectAccess wymaga infrastruktury opartej na protokole IPv6 usługi tunelowania ISATAP (Intra-Site Automatic Tunnel Addressing Protocol), którą specjaliści IT mogą konfigurować i ustawiać przy użyciu kreatora instalacji DirectAccess.

Do początku strony

60-sekundowy przewodnik po PowerShell 2.0, skryptach, narzędziach oraz WinRM

Windows PowerShell rozszerza wiersz poleceń poprzez utworzenie powłoki poleceń, która posiada język powłoki/tworzenia skryptów swobodnie bazujący na C# oraz model obiektów oparty na.NET Framework firmy Microsoft. Oprócz graficznego środowiska o nazwie PowerShell Integrated Scripting Environment (ISE), dostępne są środowiska zarówno 32-bitowe, jak i 64-bitowe.

Specjaliści IT mogą użyć PowerShell, aby uprościć sobie konfigurację komputerów użytkowników. Dzięki PowerShell oraz apletowi polecenia Dodaj komputer, dodanie komputera do domeny jest procesem jednoetapowym. Tak samo jest w przypadku tworzenia punktów kontrolnych odzyskiwania systemu przed zmodyfikowaniem komputera. Wystarczy wprowadzić „ checkpoint-computer”, a za nim opis ciągu. Wydajne, proste i zdecydowanie odlotowe.

Jednak najlepszą cechą jest możliwość użycia skryptów PowerShell w zasadach grupy. Pozwala to zastąpić inne typy skryptów, służących do logowania, wylogowywania, uruchamiania i zamykania, skryptami PowerShell.

PowerShell 2.0 króluje w systemie Windows 7, a usługa Zdalnego zarządzania systemem Windows (WinRM) jest nieco mniej znanym (ale równie ważnym) elementem. Aby zdalnie zarządzać komputerami za pośrednictwem PowerShell, należy upewnić się, że usługa WinRM została prawidłowo skonfigurowana. PowerShell oraz WinRM używane są zarówno do zdalnego zarządzania z poziomu wiersza PowerShell, jak i do zdalnego zarządzania przy pomocy konsol Microsoft Management Console (MMC).

Do początku strony

Podstawowe instrukcje na temat wirtualnego dysku (VHD)

Format pliku .VHD pozwala utworzyć wirtualny twardy dysk (VHD) umieszczony w pojedynczym pliku. Można go używać do hostowania macierzystych systemów plików oraz do obsługi standardowych operacji na dysku. Aby utworzyć i zarządzać wirtualnymi dyskami twardymi w systemie Windows 7, można użyć Zarządzania dyskami oraz programu DiskPart. Po utworzeniu dysku VHD można kopiować go do innych komputerów.

Utworzenie i dołączenie wirtualnego dysku twardego powoduje, że pojawia się on, jako partycja na komputerze, prawie tak, jakbyśmy podłączali zewnętrzny dysk USB. Specjaliści IT mogą konfigurować komputery, na których uruchomiony jest system Windows 7, aby uruchamiały się również z dysku VHD. W tym celu potrzebujemy pliku Windows Image (.WIM).

Jeśli używamy obrazu detalicznego, obraz ten musi być przygotowany pod system i uogólniony zanim będziemy mogli go uruchomić. Ponieważ niemożliwe jest użycie funkcji BitLocker, ani funkcji hibernacji wobec dysku rozruchowego VHD, rozruch z dysku VHD przeznaczony jest tak naprawdę dla komputerów stacjonarnych w doskonale zarządzanych środowiskach. Funkcje dysku VHD znajdują się wyłącznie w systemie Windows 7 Enterprise i Ultimate.

Do początku strony