Powiadamianie o obecności w systemie OCS 2007

Autor: Rajesh Ramanathan

Opublikowano: 2 września 2008

Zawartość strony

	Uwierzytelnianie a usługi katalogowe
	Usługi komunikacji głosowej i obsługi wiadomości
	Rejestracja i inicjalizacja
	Funkcja obecności
	IM oraz Audio

Microsoft Office Communication Server (OCS) 2007 bazuje na mocnych stronach produktu Live Communication Server (LCS) 2005. LCS 2005 dostarczał funkcje obsługi wiadomości błyskawicznych (Instant Messaging - IM) oraz obecności. Wprowadził również integrację telefonii z istniejącymi instalacjami PBX przy pomocy zdalnej kontroli połączeń (Remote Call Control - RCC).

OCS 2007 dodatkowo ulepsza możliwości powiadamiania o obecności oraz IM znane z wersji LCS 2005 i dodaje zaawansowane możliwości obsługi mediów i telefonów za pośrednictwem programu Office Communicator 2007, czyniąc go w pełni wyposażonym "emulatorem telefonu". Firma Microsoft rozwinęła również serwery konferencyjne oraz serwery brzegowe dla mediów, które pozwalają na spełnienie wszystkich oczekiwań organizacji związanych z komunikacją, wraz z istniejącym systemem PBX lub niezależnie w postaci samodzielnego, kompletnego rozwiązania.

Office Communicator 2007 oferuje możliwości "emulatora telefonu", które pozwalają użytkownikom wybierać swoje ulubione urządzenia USB i dostarczają bogaty interfejs użytkownika końcowego, który ułatwia odnajdowanie i stosowanie typowych funkcji kontrolowania połączeń, takich jak wstrzymywanie czy transfer. Użytkownicy nie muszą już zapamiętywać numerów telefonicznych ani posługiwać się tarczą telefonu. Zamiast tego mogą dzwonić, klikając aplikację pulpitu lub tworzyć połączenie konferencji, przeciągając i upuszczając reprezentacje uczestników bądź listy dystrybucyjne na obszar konwersacji.

Z myślą o osobach, które naprawdę potrzebują prawdziwych aparatów telefonicznych, Office Communicator Phone Edition (lub Tanjay Phone) pełni jedynie rolę kolejnego punktu końcowego dla użytkownika, wykorzystującego menu kontekstowe z wsparciem dla ekranów dotykowych oraz znany interfejs programu Office Communicator.

Te możliwości systemu OCS są zbudowane wokół koncepcji obecności użytkownika. OCS 2007 wykorzystuje dostępność użytkownika, punkty końcowe komunikacji oraz relacje użytkowników do łączenia poszczególnych osób przy użyciu najodpowiedniejszych środków o dowolnej porze. A ponieważ system OCS łączy w sobie połączenia głosowe, e-mail, IM oraz inne kanały komunikacyjne, pomaga w trasowaniu wiadomości w możliwie jak najwydajniejszy sposób.

W niniejszym artykule zaprezentowany zostanie przegląd rozwiązania OCS 2007 oraz będzie można dowiedzieć się, w jaki sposób poszczególne elementy współpracują ze sobą. Ponadto opisany zostanie sposób zastosowania obecności jako ważnego składnika przepisu na ujednoliconą komunikację oraz metod wykorzystania jej do efektywniejszego trasowania połączeń głosowych.

Uwierzytelnianie a usługi katalogowe

Korporacyjny system komunikacji głosowej musi mieć możliwość weryfikowania tożsamości osób, którym wolno nawiązywać połączenia. Powinien pozwalać na stosowanie ograniczeń i zasad dla poszczególnych połączeń. W systemie Voice over IP (VoIP) klienci muszą uwierzytelnić się na serwerze, aby inicjować rozmowy. Przypomina to tradycyjny system PBX, w którym dostęp do fizycznej linii telefonicznej był wystarczającym mechanizmem kontrolowania tożsamości.

System OCS 2007, zaprezentowany na Rysunku 1, wykorzystuje usługę Active Directory® do uwierzytelniania i przechowywania zasad dostępu. OCS autoryzuje połączenia, porównując je z zasadami dla użytkownika w usłudze Active Directory. Ponieważ OCS posługuje się tymi samymi informacjami przechowywanymi w usłudze Active Directory co inne aplikacje firmy Microsoft, takie jak Exchange Server czy Microsoft® Outlook®, wystarczy dodać opcje nawiązywania połączeń głosowych dla istniejących użytkowników w usłudze Active Directory, rozszerzając ich właściwości i zasady (przy pomocy rozszerzeń schematu usługi Active Directory) oraz dostarczając ujednolicony katalog, który może być wykorzystywany w aplikacjach czasu rzeczywistego, takich jak komunikacja głosowa czy IM.

Rysunek 1: Komponenty ujednoliconej komunikacji OCS.

W usłudze Active Directory najważniejszą właściwością związaną z ujednoliconą komunikacją jest adres Session Initiation Protocol (SIP) (nazywany również SIP URI), który jest z natury bardzo podobny do adresu e-mail użytkownika. Na przykład, użytkownikowi w usłudze Active Directory z adresem e-mail someone@contoso.com przypisany zostałby adres SIP sip:someone@contoso.com. Ponieważ adres SIP jest powiązany z obiektem użytkownika, można dostarczyć pojedynczą tożsamość, w której te same poświadczenia, jakie użytkownik wykorzystuje do logowania się do komputera stacjonarnego bądź serwera Exchange, mogą posłużyć do rejestrowania się na serwerze OCS.

Inną istotną właściwością jest numer telefonu użytkownika. Serwer OCS wewnętrznie zmienia lokalizację docelową połączeń z numeru telefonicznego na adres SIP URI użytkownika na potrzeby trasowania połączenia.

OCS 2007 oferuje interfejs usługi książki adresowej (ABS), który jest dostępny podczas operacji wyszukiwania w obrębie organizacji. Dzięki książce adresowej w wersji offline punkty końcowe klientów nie muszą łączyć się z usługą Active Directory za każdym razem, gdy po stronie klienta dokonywana jest operacja wyszukiwania.

Poza usługą książki adresowej, OCS 2007 zwiększa przydatność list dystrybucyjnych, dostarczając usługę Distribution List Expansion (DLX), która umożliwia użytkownikom wyświetlanie w programie Office Communicator tej samej listy dystrybucyjnej, którą widzą w programie Outlook, a także rozszerzanie listy dystrybucyjnej w komunikatorze. Użytkownicy mogą konfigurować połączenia konferencyjne, wykorzystując członków tych list dystrybucyjnych bezpośrednio z poziomu programu Office Communicator. Mogą także rozpoczynać grupowe konwersacje IM.

 Do początku strony

Usługi komunikacji głosowej i obsługi wiadomości

Korporacyjny system komunikacji głosowej musi posiadać funkcje kontroli połączeń, które są najbardziej znane i zrozumiałe dla użytkowników. W związku z tym OCS 2007 oferuje popularne funkcje, takie jak wstrzymywanie połączenia, transfer połączeń oraz przekierowanie konsultacyjne, przesyłanie dalej oraz jednoczesne dzwonienie, plus tryby niegłosowe, takie jak IM.

OCS 2007 stanowi centrum trasowania połączeń głosowych, zapewniając funkcje trasowania połączeń wychodzących i przychodzących. Trasowanie połączeń wychodzących obejmuje tłumaczenie numerów, stosowanie związanych z użytkownikiem zasad (takich jak ograniczenia rozmów międzynarodowych) oraz trasowanie połączenia do odpowiednich punktów końcowych lub na zewnątrz do publicznej komutowanej sieci telefonicznej (PSTN). Funkcje trasowania połączeń przychodzących bazują na określonym przez użytkownika mechanizmie przekierowywania połączeń lub preferencjach dotyczących pory dnia/obecności, na ich podstawie których odpowiednio trasują połączenie przychodzące.

System OCS nie zakańcza połączeń przychodzących. W języku SIP działa jak rejestrator SIP oraz proxy SIP. Sygnalizowanie i media są dostarczane w trybie punkt-do-punktu przez klienckie punkty końcowe w systemie. Punkty końcowe, takie jak Office Communicator 2007, dostarczają szerokopasmowy kodek audio (zwany RTAudio), który jest adaptabilny i odporny na warunki sieciowe.

OCS 2007 zapewnia obsługę konferencji wewnętrznych w sieci Web przy użyciu ról serwera konferencyjnego dla wszystkich trybów komunikacji: audio/video, IM oraz dane. Bazujące na OCS serwery konferencyjne pozwalają klienckim punktom końcowym dostarczać niewidoczne przejście z trybu peer-to-peer do multimodalnej komunikacji z wieloma uczestnikami i możliwościami takimi jak wyciszanie, wykluczanie uczestnika oraz blokowanie. Funkcja ta może być skalowana do setek uczestników dla zaplanowanych konferencji oraz do stu dla dyskusji ad hoc. Można zaplanować konferencje za pośrednictwem dodatku programu Outlook lub w trakcie połączenia dokonać eskalacji do konferencji. Rozwiązanie do obsługi konferencji oferuje również inne narzędzia, takie jak udostępnianie plików, tablice wirtualne oraz nagrywanie.

Oczywiście trzeba mieć możliwość zapewniania łączności z zewnętrznymi sieciami i numerami telefonów PSTN, a także ze sfederowanymi korporacjami oraz istniejącymi instalacjami PBX w organizacji. OCS 2007 integruje się z bramami SIP-do-PSTN oferowanymi przez najpopularniejszych dostawców bram, co pozwala na nawiązywanie połączeń z siecią PSTN lub istniejącym systemem PBX. Serwer Mediation może odpowiadać za translację sygnalizacji i kodeków. Serwery Mediation są opcjonalne i konfigurowane dla bram, które nie wspierają kodeków firmy Microsoft.

Exchange Server 2007 Unified Messaging to rozwiązanie do obsługi poczty głosowej w OCS 2007. Exchange Unified Messaging zapewnia funkcje odbierania przychodzących połączeń głosowych i faksów oraz umieszcza otrzymaną wiadomość w skrzynce pocztowej Exchange użytkownika. Ponadto, Exchange Unified Messaging oferuje automatycznych operatorów dla zewnętrznych rozmówców poszukujących określonej osoby lub departamentu.

Jako alternatywę dla połączeń głosowych, OCS dostarcza funkcje IM czasu rzeczywistego, umożliwiając użytkownikom angażowanie się w multimodalne konwersacje, obejmujące głos, video oraz IM w tym samym czasie. Ponadto, Office Communicator 2007 pozwala na formatowanie tekstu wiadomości IM. Co więcej, w dowolnej chwili można dodać do sesji IM audio i video, niezauważalnie eskalując konwersację IM do konwersacji audio.

Dodatkowe komponenty to księgowanie, rejestrowania i rozwiązywanie problemów. Księgowanie jest zapewniane przy użyciu funkcjonalności serwera OCS 2007 Call Detail Recording. Dla każdego połączenia dokonywanego w systemie, tworzony jest rekord z czasem nadejścia połączenia, informacją o obiekcie, który odebrał połączenie, a także z innymi parametrami wskazującymi m.in. czy połączenie zostało przeniesione. OCS oferuje również serwery archiwizacji, które rejestrują konwersacje IM w celu spełnienia wymogów prawnych. Serwer Quality of Experience Monitoring przechowuje informacje o jakości nawiązanych połączeń i może posłużyć do rozwiązywania problemów związanych z jakością transmisji głosu w sieci.

 Do początku strony

Rejestracja i inicjalizacja

Każdy kliencki punkt końcowy w systemie OCS musi zarejestrować się w systemie OCS, jest to pierwszy krok w inicjalizacji klienta. Rejestracja to proces łączenia się z serwerem OCS, ten krok anonsuje istnienie klienta. Proces rejestracji wiąże się z uwierzytelnieniem tożsamości użytkownika przez serwer oraz ze stworzeniem skojarzenia zabezpieczeń między instancją klienta a serwerem. To skojarzenie zabezpieczeń (ang. security association) jest wykorzystywane podczas kolejnych połączeń, jakie klient dokonuje za pośrednictwem serwera i jest odświeżane okresowo przez klienta lub przez ponowną rejestrację. Okres ponownej rejestracji różni się w zależności od topologii serwera. Na przykład, klienckie punkty końcowe zarejestrowane spoza korporacji za pośrednictwem serwera brzegowego Microsoft AccessTM odświeżają swoją rejestrację częściej niż klienci znajdujący się po wewnętrznej stronie zapory sieciowej korporacji.

Należy zauważyć, że rejestrować muszą się jedynie te klienckie punkty końcowe, które potrzebują trwale uwierzytelnionego kanału komunikacji z systemem OCS do odbierania przychodzących powiadomień, takich jak połączenia głosowe lub powiadomienia o zmianie stanu obecności. Live Meeting to kliencki punkt końcowy, który potrzebuje połączenia z OCS tylko w celu dołączenia do spotkania i nie musi rejestrować się w systemie OCS.

Aby lepiej zrozumieć szczegóły interakcji klientów w systemie OCS 2007, warto przyjrzeć się bliżej programowi Office Communicator jako klienckiemu punktowi końcowemu (większość przepływów sygnalizacji dla programu Office Communicator dotyczy także innych klienckich punktów końcowych, takich jak Office Communicator Phone Edition czy Office Communicator Mobile). Po zakończeniu rejestracji Office Communicator pobiera informacje o konfiguracji, które są krytyczne dla działania klienckiego punktu końcowego. Informacje te obejmują:

• Informacje o sobie, takie jak karta kontaktu, adres e-mail, adresy SIP URI, nazwa wyświetlana oraz numer telefonu

• Możliwości, które są włączone dla klienta oraz zasady

• Adresy serwerów, takie jak adresy SIP serwera brzegowego AV czy adres serwera poczty głosowej

• Lista znajomych, czyli kontaktów przechowywanych na serwerze

• Reguły formatowania numerów telefonicznych dla lokalizacji klienta

Ten mechanizm pobierania wszystkich inicjalizujących informacji przy użyciu istniejącego kanału SIP komunikacji z serwerem nazywany jest inicjalizacją w czasie połączenia. Umożliwia ono klienckim punktom końcowym automatyczne konfigurowanie i odświeżanie konfiguracji w ramach każdej rejestracji klientów, także spoza sieci lub zapory sieciowej.

Sekwencja rejestracji przechodzi z rejestrowania na serwerze do inicjalizacji, pobierania i ustawiania powiadomień o obecności, aż w końcu do wchodzenia w stany gotowości (patrz Rysunek 2). Warto wiedzieć, że system OCS pozwala na rejestrowanie wielu klienckich punktów końcowych dla tego samego użytkownika lub adresu SIP URI. Podczas rejestracji serwer zwraca unikalny adres SIP do klienta, aby dowolny przychodzący sygnał mógł być kierowany do określonego klienta. Ten adres jest również nazywany adresem Globally Routable User URI (GRUU). Do każdego z klienckich punktów końcowych, które rejestrują się w systemie OCS, serwer OCS przypisuje osobny adres GRUU, jednoznacznie identyfikujący ten kliencki punkt końcowy.

Rysunek 2: Procedura rejestracji.

Dla zachowania kontroli nad rejestracją, na serwerze ustalony jest limit ośmiu aktywnych rejestracji per użytkownik. Gdy dla tego samego użytkownika zarejestrowanych jest wielu klientów, konfiguracja nosi nazwę Multiple Points of Presence (MPOP). Gdy zarejestrowany jest tylko jeden klient, jest to konfiguracja Single Point of Presence (SPOP).

Koncepcja MPOP stanowi fundament systemu OCS. Pozwala na odbieranie połączeń przychodzących lub powiadomień IM z dowolnego punktu końcowego, zasadniczo umożliwiając użytkownikom posiadanie wielu telefonów lub punktów końcowych IM. Koncepcja MPOP wprowadza interesującą dynamikę odpowiadania na powiadomienia IM, a także odpowiedniego obrazowania stanu obecności użytkownika.

Na przykład, zdalny użytkownik może być zarejestrowany w programie Communicator Phone Edition IP Phone (punkcie końcowym SPOP), który nie może odbierać wiadomości IM. Możliwości punktu końcowego są publikowane przez IP Phone wraz z informacją o obecności. Stan obecności użytkownika na telefonie to online. Inny użytkownik może zobaczyć stan obecności online i usiłować wysłać wiadomość IM przy użyciu komunikatora. Jednak ponieważ funkcja obecności opublikowała już możliwości urządzenia, wyświetlane jest powiadomienie informujące, że zdalny użytkownik nie znajduje się na urządzeniu z wsparciem dla komunikacji IM i dlatego nie może odebrać wiadomości.

Innym przykładem jest automatyczna akceptacja wiadomości IM. Za każdym razem, gdy rozpoczynana jest konwersacja IM, wiadomość jest od razu automatycznie akceptowana, jeśli zdalny użytkownik zarejestrowany jest w jednej instancji komunikatora (ponownie punkt końcowy SPOP). Jednak jeśli użytkownik zarejestruje się w dwóch instancjach komunikatora (powiedzmy na laptopie i komputerze PC), wprowadzane jest 10-sekundowe opóźnienie, które umożliwia użytkownikowi zaakceptowanie wiadomości błyskawicznej na jednym z tych urządzeń. W przypadku braku odpowiedzi, wiadomość błyskawiczna jest akceptowana przez najbardziej aktywną instancję komunikatora.

 Do początku strony

Funkcja obecności

Funkcja obecności odgrywa ważną rolę w ujednoliconej komunikacji. Dzięki niej użytkownik dowiaduje się z wyprzedzeniem o dostępności zdalnego użytkownika, z którym chce się skomunikować. A zatem takie stany OCS jak "zajęty—w trakcie rozmowy" są powiązane ze stanem „zajętości” użytkownika zamiast z zajętym urządzaniem lub linią telefoniczną. Ponadto system OCS 2007 posiada wzbogaconą infrastrukturę obsługi obecności, która pozwala użytkownikowi udostępniać informacje między innymi o swojej lokalizacji, godzinach pracy czy terminach spotkań.

Co więcej system OCS umożliwia użytkownikowi określanie uprawnień tak, aby różne grupy osób posiadały dostęp do różnych zestawów informacji o obecności w oparciu o ich poziom dostępu. System OCS wykorzystuje także informacje o stanie obecności użytkownika, takie jak "Nie przeszkadzać", godziny pracy z kalendarza oraz poziom uprawnień dostarczony przez osobę dzwoniącą, podejmując decyzje dotyczące trasowania np. czy zadzwonić do użytkownika, czy przesłać połączenie na pocztę głosową.

Numery telefonów, które są wyświetlane w funkcji "Click to Call" w programie Office Communicator, są pobierane z trzech lokalizacji. Dwie z nich związane są z katalogami (Global Address List/Address Book Server oraz kontakty programu Outlook), a trzecia z funkcją obecności. Przy pomocy funkcji obecności użytkownicy mogą publikować numery telefonów, gdy chcą, aby były one widoczne dla innych osób.

Funkcja obecności pełni również kluczową rolę w wielu scenariuszach trasowania połączeń głosowych. Na przykład, jeśli stan obecności użytkownika zdalnego wskazuje wartość Zajęty i zawiera notatkę "W trakcie spotkania", istnieje niewielkie prawdopodobieństwo że użytkownik odbierze telefon. W związku z tym osoba nawiązująca połączenie może zdecydować się na użycie wiadomości IM lub e-mail. Podobnie stan obecności użytkownika zdalnego Nie przeszkadzać może to sygnalizować, że preferuje on alternatywne środki komunikacji.

Funkcja obecności przechowuje również informacje o tytule aktualnego spotkania oraz lokalizacji kalendarza, te szczegółowe dane są publikowane dla użytkowników w kontenerze Team. Funkcja obecności zawiera informacje o preferowanym punkcie końcowym dla wybranej opcji, które służą do wybierania punktu końcowego podejmującego domyślne akcje. Na przykład, publikacja danych kalendarza (który jest zasadniczo taki sam we wszystkich punktach końcowych) będzie dokonywana tylko z preferowanego punktu końcowego dla opcji kalendarza. OCS zawiera logikę służącą do wybierania preferowanego punktu końcowego.

Tabela 1 prezentuje różne opcje (możliwości), jakie funkcja obecności wnosi do systemu OCS. Jak już wspominano, funkcja obecności stanowi połączenie opcji dostępności oraz chęci do komunikacji. Stan Dostępny reprezentuje stan, w którym użytkownik jest najbardziej chętny do komunikacji, a Nie Przeszkadzać to stan obecności, w którym użytkownik jest najmniej skłonny do komunikacji. Za wyjątkiem stanu Nie Przeszkadzać, który może być ustawiany ręcznie, wszystkie pozostałe stany są automatycznie ustalane przez komunikator w oparciu o różne warunki m.in. czy użytkownik uczestniczy w spotkaniu (Zajęty) lub czy jest z dala od komputera (Nieaktywny, później Z dala od komputera), jak pokazano na Rysunku 3.

|Opcja|Źródło| |--- |--- | |Dostępność i chęć (Dostępny, W trybie offline, Z dala od komputera, Zajęty, Nie Przeszkadzać)|Automatycznie. W oparciu o stan spotkania, stan telefonu itd. Może być również ustawiana ręcznie.| |Stan kalendarza (W trakcie spotkania, Miejsce spotkania)|Automatycznie. W oparciu o preferencję użytkownika.| |Możliwości urządzenia (IM możliwe)|Automatycznie. W oparciu o urządzenie MPOP.| |Numery telefonu|Automatycznie. W oparciu o preferencję użytkownika.| |Najbardziej aktywny punkt końcowy|Automatycznie. W oparciu o aktywność użytkownika.| |Notatka|Ręcznie. Nadpisywana przez notatkę Poza biurem.| |Notka Poza biurem|Automatycznie. W oparciu o kalendarz.| |Godziny pracy|Automatycznie. W oparciu o dane wolny/zajęty.| |Lokalizacja|Ręcznie. W oparciu o wybór użytkownika.|  

Tabela 1: Sposób konfigurowania informacji o obecności.

Rysunek 3: Obecność jako połączenie (availability) dostępności oraz chęci (willingness).

Dostępność może być kontrolowana przez różne urządzenia, na których użytkownik jest aktualnie zarejestrowany. Ponieważ może istnieć kilka urządzeń dla tego samego użytkownika, a każde urządzenie publikuje informacje o obecności oraz dane użytkownika z tego urządzenia, musi istnieć logika agregująca, która prezentuje obserwatorom jeden spójny widok. OCS posiada taką logikę agregującą, która ustala stan obecności w oparciu o różne parametry, urządzenia oraz dane wejściowe odbierane przez system obecności.

Przed zagłębieniem się w agregację, warto spojrzeć, w jaki sposób zagregowane informacje są publikowane dla użytkowników. System OCS 2007 wprowadził koncepcję kontenerów, które są w pewien sposób analogiczne do poziomów dostępu związanych z kręgami społecznymi. Każdy kontener dostarcza inną ilość informacji i osoby dodane do określonego kontenera mają jedynie dostęp do informacji, które zostały udostępnione dla tego kontenera. Każda osoba na liście znajomych użytkownika musi być obecna w jednym z dostępnych kontenerów. Office Communicator umożliwia użytkownikom przypisywanie osób do kontenerów i przenoszenie ich do różnych kontenerów w oparciu o poziom zażyłości. Office Communicator wykorzystuje inteligentne metody heurystyczne do automatycznego wybierania domyślnego kontenera (wymienionego w Tabeli 2).

Tabela 2: Kontenery poziomów dostępu w funkcji obecności.

Agregacja danych o obecności w systemie OCS ustala prawidłowy stan obecności dla użytkownika w oparciu o różne stany obecności, które urządzenia raportują na serwerze. Rysunek 4 ilustruje, w jaki sposób agregowane są informacje o obecności pochodzące z różnych źródeł. Warto podkreślić, że niektóre informacje, takie jak stan obecności oraz aktywność użytkownika, są przesyłane do mechanizmu agregującego dane o obecności OCS przed udostępnieniem ich w kontenerach. Natomiast pozostałe informacje, takie jak dane kontaktowe, są dodawane do odpowiednich kontenerów przez klienckie punkty końcowe. Na rysunku brakuje kontenera Blokowanie (Blocked), ponieważ nie są dla niego publikowane żadne dane poza informacjami o członkostwie.

Rysunek 4: Agregacja i publikowanie informacji o obecności.

W systemie OCS relacja powiadamiania o obecności jest ustalana, gdy jeden użytkownik dodaje drugiego do listy kontaktów (listy znajomych). Jednak system OCS umożliwia również wyświetlanie informacji o obecności innych użytkowników znajdujących się w katalogu korporacji, bez konieczności dodawania tych użytkowników pojedynczo do listy kontaktów.

Najprostszy sposób sprawdzenia stanu obecności określonej osoby polega na wyszukaniu jej w programie Office Communicator. To spowoduje wygenerowanie pojedynczej kwerendy na serwerze, zamiast subskrybowania z serwera powiadomień o zmianach stanu obecności użytkownika zdalnego. Jednak gdy użytkownik dodaje innego użytkownika do listy swoich znajomych, subskrybuje jednocześnie powiadomienia o zmianach stanu obecności, a zatem system OCS automatycznie przesyła alerty o wszelkich zmianach.

 Do początku strony

IM oraz Audio

Funkcja IM wykorzystuje zarówno rejestrację, jak i informacje o obecności. W systemie OCS wiadomość podróżuje z punktu do punktu, a serwer OCS działa jak Proxy, które transportuje wiadomości między klientami Office Communicator.

Pierwsza wiadomość, którą użytkownik wysyła do innego użytkownika, jest bardzo ważna. Powoduje ona ustanowienie sesji w terminologii SIP. Częścią procesu ustanawiania sesji jest odnalezienie odpowiedniego klienta MPOP na liście zarejestrowanych klientów i to właśnie tu system OCS odgrywa ważna rolę jako proxy. Gdy użytkownik zaakceptuje przychodzącą sesję IM lub gdy jeden z punktów końcowych MPOP użytkownika automatycznie ją zaakceptuje, kolejne wiadomości są przesyłane bez zakłóceń z końcówki do końcówki i system OCS nie musi wyszukiwać odpowiedniego klienta.

Użytkownikom zdarza się zostawiać okno konwersacji IM otwarte na pulpicie. W takiej sytuacji Office Communicator 2007 zakończy sesję SIP, jeśli w ciągu 10-minutowego okresu czasu nie pojawi się żadna aktywność (choć okno IM pozostanie otwarte). Sesja IM może również zostać zakończona przez dowolną ze stron. Za każdym razem, gdy sesja IM zostaje przerwana, Office Communicator 2007 automatycznie tworzy obiekt historii dla konwersacji, który zapisuje całą konwersację w folderze Outlook Conversation History. Jest to specjalny folder tworzony w programie Outlook przez program Office Communicator. Ta funkcjonalność rejestrowania po stronie klienta jest opcjonalna i domyślnie wyłączona. Folder Conversation History jest wykorzystywany przez program Office Communicator do ponawiania konwersacji z tym samym użytkownikiem. A zatem użytkownicy, którzy włączyli tę funkcję, mają większe możliwości w zakresie kontynuowania konwersacji IM po zamknięciu okna IM.

Warto zauważyć, że zaprezentowana tu konstrukcja komunikacji IM służąca do rozwidlania oraz konfiguracji MPOP odnosi się w dużym stopniu również do scenariusza komunikacji głosowej. Zamiast opisu sesji IM zaproszenia zawierałoby opis sesji połączenia głosowego wskazujący możliwości audio. System OCS również zastosowałby rozwidlanie połączeń głosowych do wszystkich punktów końcowych, podobnie jak czyni w przypadku wiadomości IM.

Sygnalizacja głosowa wynosi wiele z koncepcji IM, ale wprowadza potrzebę obsługi mediów. Autor niniejszej publikacji planuje w przyszłości zająć się tym tematem.

O autorze

Rajesh Ramanathan od 14 lat zajmuje się problemem komunikacji, a aktualnie piastuje stanowisko Lead Program Manager w zespole Office Communicator. Można skontaktować się z nim pod adresem rajeshra@microsoft.com.

Do początku strony