Windows 7

Projektowanie Windows 7

Opublikowano: 14 stycznia 2009

Zawartość strony
Pasek zadań w Windows 7  Pasek zadań w Windows 7
Ustalenie celów  Ustalenie celów
To, z czego stale korzystasz, powinno być pod ręką  To, z czego stale korzystasz, powinno być pod ręką
Sprawne zarządzanie oknami  Sprawne zarządzanie oknami
Pełna kontrola  Pełna kontrola
Przejrzystość i porządek  Przejrzystość i porządek
Unowocześniony pasek zadań  Unowocześniony pasek zadań
Odświeżony wygląd  Odświeżony wygląd
Przypinanie  Przypinanie
Unifikacja  Unifikacja
Interaktywne, pogrupowane miniatury  Interaktywne, pogrupowane miniatury
Funkcja Aero Peek  Funkcja Aero Peek
Funkcja Jump List  Funkcja Jump List
Niestandardowe funkcje przełączania okien  Niestandardowe funkcje przełączania okien
Paski narzędzi w miniaturach  Paski narzędzi w miniaturach
Obszar powiadomień  Obszar powiadomień
Nakładane ikony i paski postępu  Nakładane ikony i paski postępu
Kolorowe podświetlenie  Kolorowe podświetlenie
Menu Start  Menu Start
Inny, ale znajomy  Inny, ale znajomy

 

Artykuł jest tłumaczeniem wpisu z bloga Engineering Windows 7.

Pasek zadań w Windows 7

Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin, drogie Windows! Ze względu na duże zainteresowanie tym najczęściej używanym elementem interfejsu użytkownika Windows stwierdziliśmy, że dobrze byłoby przeanalizować drogę ewolucji, która doprowadziła nas do Windows 7. — Steven

Byliśmy bardzo podekscytowani mogąc odsłonić rąbek tajemnicy i pokazać elementy pulpitu Windows 7 na tegorocznej konferencji Professional Developers Conference (na przykład na sesji Welcome to the Windows 7 Desktop i innych).
We wcześniejszych wpisach ( Interfejs użytkownika: startowanie, uruchamianie i przełączanie i Ciąg dalszy: startowanie, uruchamianie i przełączanie ) omówiliśmy historię, anatomię i obszary, w których usprawniono pasek zadań. W tym wpisie kontynuujemy ten temat. Niech wygląd nie wprowadzi was w błąd — niektórym może się wydawać, że interfejs w Windows jest zupełnie nowy, a inni mogą zastanawiać się, gdzie go już widzieli. Ale jedno jest pewne — jest to efekt ostrożnie wprowadzanych zmian, mających na celu uwzględnienie życzeń klientów bez utraty cech charakterystycznych dla Windows.

Dwadzieścia trzy lata temu, 20 listopada 1985 roku, światło dzienne ujrzała pierwsza wersja Windows. Tak się składa, że pierwsza powłoka graficzna produkcji Microsoft ma wiele wspólnego z tym wpisem na blogu, ponieważ właśnie wtedy po raz pierwszy pojawiła się koncepcja paska zadań.

Rysunek 1 : Windows 1.01: Ikony w dolnej części ekranu reprezentują uruchomione okna.

W Windows 1.0 okna mogły być powiększone (pełnoekranowe), wyrównane obok siebie lub zminimalizowane do ikony. Ponieważ okna nie mogły się nakładać [ przypis Stevena: charless i billg długo debatowali na ten temat], część pulpitu w dole ekranu była stale widoczna, by zapewnić dostęp do okien, które aktualnie nie są powiększone ani wyrównane. Minimalizując okno lub przeciągając je w dolną część ekranu użytkownik mógł utworzyć na tym zaczątku paska zadań dużą ikonę, będącą odpowiednikiem danego okna. Aby przywrócić okno, należało kliknąć ikonę lub przeciągnąć ją na pulpit. Dziś mechanizm ten wydaje się nam prymitywny, jednak wprowadził koncepcję, która będzie aktualna także w Windows 7 — użytkownik przełączając się pomiędzy zadaniami w rzeczywistości przełącza okna. Pomimo że prawdziwy pasek zadań — z możliwością uruchamiania i przełączania okien oraz powiadamiania o zdarzeniach — wprowadzono dopiero w Windows 95, koncepcja otwierania i przełączania okien z wykorzystaniem dedykowanego regionu znajdującego się w dolnej części ekranu jest tak stara, jak Windows 1.0.

 Do początku strony

Ustalenie celów

We wcześniejszych wpisach poświęconych paskowi zadań opisaliśmy niektóre z ogólnych reguł, ustalonych przez nas po przeanalizowaniu ogromnej ilości danych i opinii użytkowników. Tutaj przedstawimy bardziej szczegółowy opis celów, jakie sobie postawiliśmy, oraz jak zaczęliśmy formułować koncepcje poszczególnych funkcji.

 Do początku strony

To, z czego stale korzystasz, powinno być pod ręką

Dostęp do często używanych programów i lokalizacji docelowych jest łatwy i wymaga mniejszej liczby ruchów i kliknięć myszą.

Uruchamianie często używanych programów za pośrednictwem tylko jednego kliknięcia wymagało od nas rozbudowy funkcji szybkiego uruchamiania poprzez zwiększenie jej widoczności na pasku zadań i zarezerwowanie większej ilości miejsca dla elementów „przypiętych” do paska. Zaczęliśmy analizować wzajemne relacje pomiędzy paskiem szybkiego uruchamiania i paskiem zadań i doszliśmy do wniosku, że funkcje uruchamiania i przełączania okien czasem są niezależne, a czasem się pokrywają. Na przykład prawie wszystkie programy pozwalające na uruchomienie tylko jednej instancji, próbę uruchomienia drugiej instancji interpretują jako polecenie przełączenia do już uruchomionej instancji. Tak więc kliknięcie ikony Outlooka na pasku szybkiego uruchamiania w momencie, gdy aplikacja ta jest już uruchomiona i widoczna na pasku zadań, powoduje jedynie uaktywnienie okna tej aplikacji. Uznaliśmy, że aby uzyskać więcej miejsca dla elementów na pasku zadań, należy zlikwidować nadmiarowość, zwalniając tym samym cenną powierzchnię.

Analizując i modelując sposób pracy użytkownika spostrzegliśmy, że większość osób często powtarza sekwencję trzech prostych kroków — najpierw szuka aplikacji i uruchamia ją, następnie za pomocą interfejsu tej aplikacji otwiera plik, nad którym chce pracować, i dopiero wtedy rozpoczyna właściwą pracę. Zaczęliśmy się zastanawiać, w jaki sposób ułatwić użytkownikom zadanie i umożliwić pominięcie dwóch pierwszych kroków. Wszystkie pliki, foldery, łącza, witryny i inne elementy tworzone lub wykorzystywane przez aplikacje nazwaliśmy „lokalizacjami” — ponieważ to właśnie te elementy są celem nawigacji realizowanej przez użytkownika. Uznaliśmy, że lokalizacje także powinny być łatwo dostępne z paska zadań, jednak, by zmiana ta spotkała się z przychylnym przyjęciem użytkowników, musieliśmy przemyśleć sposób prezentowania użytkownikowi lokalizacji tak, aby nie wymagał ręcznego dostosowywania ani dużej ilości pracy ze strony programistów aplikacji.

 Do początku strony

Sprawne zarządzanie oknami

Można szybko przełączyć się na odpowiednie okno bez żadnych pomyłek i z łatwością pozycjonować okna w pożądany sposób.

Cel ten ma ścisły związek z głównym przeznaczeniem paska zadań — zapewnieniem możliwości przełączania się pomiędzy oknami. Dlatego poszukiwaliśmy lepszej metody prezentacji okien na pasku zadań, lepszego wykorzystania informacji tekstowych i niezawodnej metody ułatwiającej użytkownikom sprawne przełączanie się pomiędzy oknami. Na pasku zadań od lat stosowaliśmy tekst, a w Windows Vista wprowadziliśmy miniatury okien, ale z opinii klientów wynikało, że mamy jeszcze wiele do zrobienia. Co ciekawe, zainspirowały nas stare funkcje, takie jak grupowanie okien w Windows XP czy układ poszczególnych okien po naciśnięciu kombinacji Alt-Tab.

Podczas naszych analiz staraliśmy się także poznać powody, dla których użytkownicy przełączają się pomiędzy oknami. Zauważyliśmy dwa interesujące scenariusze. W jednym użytkownik potrzebuje pobrać jakieś informacje z danego okna (na przykład odczytać numer telefonu), a w drugim zmienić opcję okna (na przykład kontrolować muzykę odtwarzaną w tle). Zaczęliśmy się zastanawiać, czy możliwe byłoby obsłużenie tych przypadków w zupełnie nowy sposób, z wyeliminowaniem potrzeby przełączenia okien.

 Do początku strony

Pełna kontrola

Pulpit odzwierciedla twój styl. Możesz dostosować jego wygląd, wybierając to, co jest dla ciebie najważniejsze, w tym również sposób wyświetlania powiadomień.

Kontrola nad obszarem powiadomień — będąca przedmiotem największej liczby opinii użytkowników — musiała wrócić w ręce użytkowników. Zdecydowaliśmy, że zamiast modelu opt-out, w którym użytkownik musi sam zająć się oczyszczeniem tego obszaru, zaproponujemy coś zupełnie nowego. Domyślnie wyświetlone są wyłącznie ikony systemowe, a użytkownicy mogą w pełni dostosować zachowanie obszaru do swoich upodobań.

 Do początku strony

Przejrzystość i porządek

Pulpit wygląda na uporządkowany, lekki, otwarty i przyjemny w użyciu. Grafika i animacje są przyjemne nie tylko wtedy, gdy widzisz je po raz pierwszy.

O tym, że produkt jest udany, świadczy nie tylko jego funkcjonalność, ale także wygoda użytkowania. Od samego początku chcieliśmy, by pasek zadań i pulpit jako całość oddziaływały emocjonalnie na użytkownika. Wymaga to przygotowania zestawu ukierunkowanych „umilaczy”, które będą dobrze wyglądać i zachowają atrakcyjność przez długi czas. Zaczęliśmy definiować osobowość interfejsu użytkownika za pomocą pojęć takich jak „szkło i energia”, Chi, autentyczność itp. Przeprowadzone analizy ułatwiły nam zdefiniowanie języka opartego na grafice i animacji, który zastosowaliśmy w wielu aspektach interakcji użytkownika z systemem Windows 7. Temu ważnemu tematowi chcemy poświęcić odrębny wpis na blogu. Temat ten został też poruszony przez Sama na jednej z sesjikonferencji PDC.

 Do początku strony

Unowocześniony pasek zadań

Pasek zadań w Windows 7 to łatwość uruchamiania, sprawność przełączania i pełna kontrola nad tym, co się dzieje. Na interfejs użytkownika składa się kilka podstawowych funkcji pozwalających na realizowanie typowych scenariuszy. Przyjrzyjmy się tym elementom i sposobom ich działania.

 Do początku strony

Odświeżony wygląd

Pasek zadań poddano gruntownej modernizacji. Domyślnie włączyliśmy duże ikony (co obowiązywało w Windows 1.0 i było dostępne jako opcja w Windows 95 z IE 4). Pozwoli to na stosowanie bogatszej grafiki w ikonach, poprawi identyfikację programów i ułatwi trafianie w ikony za pomocą myszki i na ekranach dotykowych. Jedną z najważniejszych funkcji, jaką zapewniają duże ikony, jest zwrócenie uwagi na pasek zadań jako na centralne miejsce umożliwiające realizowanie codziennych zadań. Żartowaliśmy, że nowy pasek zadań jest „posiadłością z widokiem na morze dla systemu operacyjnego Windows”, a użytkownicy z kolei wypełniają pasek często uruchamianymi programami. Może wygląda to na złudzenie optyczne, ale nowy pasek jest wyższy tylko o 10 pikseli (przy rozdzielczości 96 DPI) od swojego odpowiednika w systemie Vista (w przypadku konfiguracji w pojedynczej wysokości; wysokości wielokrotne nadal są obsługiwane, pasek można także nadal umieścić przy dowolnej krawędzi ekranu).

Rysunek 2 : Pasek zadań Windows 7: Ustawienia domyślne to: duże ikony, brak tekstu i „szklana” powierzchnia .

Aby optycznie złagodzić zwiększenie wysokości paska i powiększenie ikon, zdecydowaliśmy się nadać mu bardziej szklany wygląd. Pozwoliło nam to także lepiej uwidocznić preferencje kolorystyczne użytkownika (czytelnicy z pewnością pamiętają informacje statystyczne z poprzedniego wpisu — prawie 30% użytkowników Windows zdecydowało się na personalizację wyglądu interfejsu aero). Zmieniliśmy też zachowanie znane z Visty — teraz po zmaksymalizowaniu okna pasek zadań i pasek tytułu okna pozostają przezroczyste. Wielu użytkowników systemu Vista mówiło nam, że nie lubi, gdy te elementy interfejsu użytkownika stają się nieprzezroczyste i ciemne.

 Do początku strony

Przypinanie

Programy nadal można przypinać do paska zadań przeciągając je lub za pośrednictwem menu kontekstowego, tak jak zawsze pozwalał na to pasek szybkiego uruchamiania. Lokalizacje docelowe także można przypiąć do paska za pośrednictwem operacji przeciągnij i upuść, są one jednak wyświetlane w inny sposób, o czym przekonamy się w sekcji na temat listy Jump List.

 Do początku strony

Unifikacja

Skoro zdecydowaliśmy się na zwiększenie rozmiaru paska szybkiego uruchamiania, musieliśmy zastanowić się, co zrobić z paskiem zadań. Jak już napisaliśmy wcześniej, zauważyliśmy, że dla wielu programów pozwalających na uruchomienie tylko jednej instancji operacje uruchomienia i przełączenia okna są równoważne. Postanowiliśmy więc zestandaryzować to zachowanie — próba uruchomienia programu, który jest już uruchomiony, powoduje przełączenie aktywnego okna na już uruchomioną instancję. Spowodowało to unifikację paska szybkiego uruchamiania i paska zadań. Chociaż podobne rozwiązania zastosowano już w innych systemach operacyjnych, nasze rozwiązanie wyróżnia się tym, że domyślnie każdy program ma pojedynczą reprezentację na pasku zadań. Oznacza to, że niezależnie od stanu okna (zminimalizowane, zmaksymalizowane, o określonym rozmiarze) każdy program reprezentowany jest na pasku zadań za pośrednictwem tylko jednego przycisku. Ponadto domyślnie na najwyższym poziomie paska zadań nie można przypiąć lokalizacji docelowych, co chroni przed powieleniem ikony w postaci przypiętego pliku i tego samego pliku otwartego w aplikacji. Gdy mówimy „jeden przycisk do panowania nad wszystkim”, to mówimy serio. Rozwiązanie z pojedynczym, zunifikowanym przyciskiem pozwala na utrzymanie porządku na pasku zadań i umożliwia użytkownikowi szybkie znalezienie tego, o co mu chodzi.

Połączenie funkcji przełączania i uruchamiania pozwoliło na wprowadzenie najbardziej oczekiwanej funkcji — możliwości przenoszenia przycisków na pasku zadań. Pasek szybkiego uruchamiania zawsze na to pozwalał, a jego połączenie z paskiem zadań w naturalny sposób rozszerzyło funkcjonalność przenoszenia przycisków także na uruchomione okna.

 Do początku strony

Interaktywne, pogrupowane miniatury

Gdy użytkownik systemu Vista najeżdża kursorem na przycisk na pasku zadań, system wyświetla miniaturowy podgląd okna. W systemie Windows 7 funkcja ta została udoskonalona. W odróżnieniu od systemu Vista, miniatury są teraz rozszerzeniem odpowiadającego im przycisku — użytkownik klikając miniaturę może przełączyć się do reprezentowanego przez nią okna. Miniatury są teraz bardziej dokładną reprezentacją okna zawierającą ikonę okna w lewym górnym rogu, tytuł okna, a nawet przycisk zamknięcia okna w prawym górnym rogu.

Rysunek 3 : Miniatury: pogrupowane, interaktywne miniatury ułatwiają zarządzanie oknami.

Jedną z najważniejszych funkcji paska zadań jest zapewnienie dostępu do poszczególnych okien tak, by można było łatwo się między nimi przełączać. Skoro zdecydowaliśmy się na zintegrowanie funkcji uruchamiania programów i przełączania okien, następnym logicznym krokiem było określenie, w jaki sposób połączyć i przedstawić wiele okien tego samego programu. Nie musieliśmy długo się zastanawiać — w Windows XP istniała funkcja grupowania okien. Gdy na pasku zadań zaczynało brakować miejsca, przyciski reprezentujące poszczególne okna jednego programu były zastępowane pojedynczym menu. Rozwiązanie to miało jednak pewne mankamenty. Po pierwsze, było nieprzewidywalne. Użytkownicy nie rozumieli, kiedy mechanizm ten jest uruchamiany i z jakiego powodu. Po drugie, lista okien nie zawsze jest najlepszym sposobem ich reprezentacji. Wreszcie otwarcie menu zawsze wymagało kliknięcia, przez co niektórzy użytkownicy pracowali wolniej. Chcąc zapewnić przewidywalność działania, zdecydowaliśmy się na domyślne połączenie przycisków, zgrupowanie miniatur okien i wyświetlanie miniatur w odpowiedzi na wskazanie przycisku myszą lub kliknięcie. Rozwiązanie to wygląda jak kontekstowe menu Alt-Tab udostępnione bezpośrednio na pasku zadań. Gdy użytkownik wskaże myszą przycisk na pasku zadań, system wyświetli jednocześnie miniatury wszystkich okien danego programu. Pozwala to na łatwe i szybkie przełączanie okien. Uzupełnieniem tej funkcjonalności jest graficzna wskazówka w postaci nakładających się kafli, widoczna wtedy, gdy otwartych jest wiele okien danego programu. Ponieważ niektórzy użytkownicy z pewnością będą woleli niezależne przyciski dla poszczególnych okien, przewidzieliśmy opcję, która to umożliwi.

Pasek zadań w Windows 7 to uniwersalne miejsce dostępu do programów, niezależnie od tego, czy aplikacja w danej chwili: nie jest uruchomiona, jest uruchomiona w pojedynczym oknie lub jest uruchomiona w wielu oknach. Wyraźne miniatury zapewniają intuicyjny sposób zarządzania i przełączania się pomiędzy oknami.

Do początku strony

Funkcja Aero Peek

A teraz mała zagadka — jaki rozmiar podglądu okna zagwarantuje, że będziemy potrafili prawidłowo zidentyfikować to okno? Pogrupowane miniatury wyglądają i działają świetnie, ale jasne jest, że na małym obrazku nie zawsze widać na tyle dużo informacji, by możliwe było rozpoznanie okna. Rozwiązanie to jest dobre w przypadku fotografii, a nie sprawdza się dla wiadomości e-mail i dokumentów. Odpowiedź brzmi: najlepiej pokazać całe okno, z jego rzeczywistą zawartością, w rzeczywistym rozmiarze i rzeczywistej lokalizacji. W ten właśnie sposób działa funkcja Aero Peek.

Jeśli tekst i miniatury wyświetlane przez pasek zadań nie zapewniają wystarczającej ilości informacji, użytkownik może po prostu wskazać miniaturę myszą i … voila — odpowiednie okno pojawia się na ekranie, a pozostałe okna zamieniają się w tafle szkła. Gdy potrzebne okno zostanie już znalezione, do przełączenia na nie wystarczy jedno kliknięcie. Takie rozwiązanie pozwala nie tylko na szybkie i łatwe przełączanie okien — całkowicie eliminuje także konieczność przełączania okna w sytuacji, gdy trzeba na nie tylko rzucić okiem. Funkcja Aero Peek pozwala także na podejrzenie pulpitu. Przycisk Pokaż pulpit został umieszczony na prawym końcu paska zadań i nadal można z niego korzystać chcąc zobaczyć pulpit. Przycisk ten znajduje się w magicznym narożniku Fittsa , co sprawia, że bardzo łatwo jest w niego trafić. Samo wskazanie przycisku powoduje, że wszystkie okna na ekranie zamieniają się w tafle szkła uwidaczniając pulpit. Można szybko rzucić okiem na gadżet z kursem akcji czy prognozą pogody albo sprawdzić, czy na pulpicie znajduje się określony plik.

Rysunek 4 : Funkcja Aero Peek: wskazanie miniatury kursorem myszy pozwala zerknąć na odpowiadające jej okno.

Sporo czasu poświęciliśmy na przeanalizowanie różnych aspektów działania funkcji Peek. Zauważyliśmy na przykład, że korzystający z tej funkcji użytkownicy patrząc na okna na pulpicie odwracają uwagę od paska zadań. W jednym z wczesnych prototypów funkcja Peek była uruchamiana bezpośrednio z paska, powodowało to jednak pewne problemy. Przesuwanie myszy wewnątrz niewielkiego regionu w celu wyświetlenia podglądu różnych okien powodowało wyjście z funkcji Peek, ponieważ ze względu na naturalny łukowy tor ruchu dłoni kursor myszy wyjeżdżał poza pasek zadań. Uruchamiając funkcję Peek dopiero po wskazaniu kursorem myszy miniatury okna uzyskaliśmy znacznie więcej miejsca na przesuwany po łuku kursor myszy, a ponadto wyeliminowaliśmy przypadkowe uruchomienia funkcji.

 Do początku strony

Funkcja Jump List

Już od Windows 1.0 dostępne było menu systemowe zapewniające kontekstową kontrolę nad uruchomionymi programami i otwartymi oknami. Menu to można otworzyć, klikając prawym przyciskiem myszy przycisk na pasku zadań lub lewy górny róg większości okien. Domyślnie w menu tym znajdują się polecenia sterujące stanem okna, na przykład Zamknij. Ciekawostka — zastanawialiście się kiedykolwiek, dlaczego w menu systemowym, otwartym poprzez kliknięcie prawym przyciskiem myszy przycisku na pasku zadań, polecenie Zamknij jest wytłuszczone, pomimo że zamknięcie okna nie jest domyślną akcją wywoływaną przez dwukrotne kliknięcie tego przycisku? Jest tak, ponieważ zamknięcie okna jest domyślną akcją w odpowiedzi na dwukrotne kliknięcie lewego górnego rogu większości okien. W tej sytuacji wytłuszczenie polecenia Zamknij jest uzasadnione. Po prostu w obu lokalizacjach wykorzystywane jest to samo menu. Przez lata powstało trochę programów, w których rozbudowano menu systemowe udostępniając w nim różne polecenia. Na przykład w menu systemowym okna Wiersz polecenia dostępne są polecenia edycji tekstu oraz zmiany ustawień okna i ustawień domyślnych. Rozszerzenie menu systemowego jest jednak wyłącznie opcją, a każdy programista korzysta z niego w inny sposób, dlatego działanie menu dla wielu użytkowników jest niezrozumiałe. Kolejny problem to fakt, że menu systemowe jest dostępne wyłącznie w czasie działania programu. Jest to uzasadnione tym, że domyślne polecenia dotyczą zarządzania stanem okna, ale przecież menu mogłoby służyć do dostępu do zadań programu nawet jeśli nie jest on uruchomiony.

Jak już pisaliśmy w sekcji poświęconej celom, analizowaliśmy poszczególne kroki podejmowane przez użytkowników w celu realizacji określonego zadania i rozważaliśmy sposoby zmniejszenia liczby tych kroków. Nieważne, czy użytkownik chce otworzyć określony plik, czy skorzystać z jakiegoś polecenia programu — chcieliśmy użytkownikom umożliwić natychmiastowe wykonanie zadań, które chcą zrealizować. Dlatego pasek zadań w Windows 7 został rozszerzony o dodatkową funkcję — Jump List. Funkcja ta może służyć jako miniaturowe menu Start dla każdego programu lub jako rozbudowana postać menu systemowego. W menu Jump List można znaleźć powszechnie stosowane rzeczowniki (lokalizacje docelowe) i czasowniki (zadania) związane z programem. To nowe rozwiązanie charakteryzuje się kilkoma zaletami. Po pierwsze — aby szybko otworzyć plik lub wykonać jakieś zadanie nie trzeba wcześniej uruchamiać danego programu. Po drugie — lokalizacje docelowe nie zajmują cennej przestrzeni na pasku zadań. Służący do ich obsługi program automatycznie tworzy z nich prostą listę. Jeśli użytkownik przypnie do paska zadań lub uruchomi dziesięć programów, będzie miał łatwy dostęp do ponad 150 często wykorzystywanych przez niego lokalizacji docelowych — i to bez potrzeby dostosowywania interfejsu użytkownika. Każdy element w menu Jump List jest opisany dużą ilością tekstu — czasy, w których na pasku zadań znajdowało się mnóstwo identycznych ikon, rozróżnianych tylko po etykietkach, to już przeszłość. Jeśli użytkownik chce mieć określoną lokalizację docelową stale pod ręką, może po prostu przypiąć ją do listy.

Rysunek 5 : Menu Jump List: kliknięcie prawym przyciskiem myszy programu Word zapewnia szybki dostęp do używanych ostatnio dokumentów.

Chcąc zapewnić dostępność spójnej i wartościowej funkcjonalności natychmiast po zainstalowaniu systemu, zdecydowaliśmy się umieścić w menu Jump List domyślne polecenia, a także umożliwić programom dostosowanie tej funkcjonalności. Domyślnie menu zawiera skrót do programu, możliwość przełączenia przypinania ikony do paska, polecenie zamknięcia jednego lub wszystkich okien programu, a także listę otwieranych ostatnio lokalizacji docelowych (przy założeniu, że program korzysta z funkcji Common File Dialog i typy używanych przez niego plików są zarejestrowane w systemie albo że program korzysta z interfejsu Recent Items API). Jeżeli lista lokalizacji docelowych programu zmienia się bardzo szybko, program ten może zastąpić domyślną listę MRU (Most Recently Used — ostatnio używane) utrzymywaną przez system listą MFU (Most Frequently Used — najczęściej używane). Na przykład Word będzie korzystał z listy MRU, która widoczna jest też w menu Plik tej aplikacji, natomiast w Windows Explorer zdecydowano się na skorzystanie z MFU, ponieważ w czasie jednej sesji użytkownik otwiera bardzo wiele ścieżek. Programy, które same śledzą sposób zachowania użytkownika, mogą także dostarczyć własną listę lokalizacji docelowych (na przykład IE wyświetla historię odwiedzanych stron). Natomiast inne programy, takie jak Windows Live Messenger czy Media Player, udostępniają zadania lub połączenie zadań i lokalizacji.

Żeby to jeszcze raz podkreślić — pasek zadań jest teraz pojedynczym miejscem do uruchamiania programów i przełączania okien. Menu Jump List to jeszcze jeden ważny kawałek układanki, udostępniający lokalizacje docelowe i zadania bezpośrednio z poziomu zunifikowanego przycisku na pasku zadań.

 Do początku strony

Niestandardowe funkcje przełączania okien

Wszystkie popularne przeglądarki internetowe pozwalają na otwieranie stron internetowych w zakładkach i zapewniają funkcje zarządzania tymi zakładkami. Niektórzy twierdzą nawet, że pasek zakładek jest w istocie paskiem zadań, ponieważ pozwala na przełączanie. Do tej pory aplikacje oparte na mechanizmach TDI (Tabbed Document Interface — dokumenty na zakładkach) i MDI (Multiple Document Interface — dokumenty we własnych oknach) musiały być wyposażone we własne wewnętrzne systemy zarządzania oknami — pasek zadań Windows nie był zoptymalizowany do obsługi takich aplikacji. Niektóre programy (na przykład Excel) umieszczały na pasku przyciski swoich okien potomnych, ale robiły to w niestandardowy sposób.

Ponieważ nowy pasek zadań grupuje poszczególne okna programu pod pojedynczym przyciskiem, możemy teraz zaoferować standardową metodę, za pomocą której programy będą wyświetlały swoje okna potomne. W ten sposób pasek zadań pozostaje pojedynczym miejscem, zapewniającym dostęp do rzeczywistych okien, a także do ich okien potomnych. Okna potomne mogą być wyświetlane przez pasek zadań w taki sam sposób, jak zwykłe okna — z miniaturami, a nawet z funkcjonalnością Aero Peek.

 Do początku strony

Paski narzędzi w miniaturach

We wcześniejszych wpisach na temat paska zadań zauważyliśmy, że chociaż pasek Windows Media Player (tryb miniodtwarzacza) zapewnia cenną funkcję kontroli muzyki odtwarzanej w tle, funkcjonalność ta była wykorzystywana tylko w 3% sesji systemu Windows. Nowy pasek narzędzi udostępnia funkcję o nazwie Thumbnail Toolbars pozwalającą na wyświetlenie do siedmiu kontrolek w kontekście przycisku paska zadań. W odróżnieniu od menu Jump List, wyświetlanego globalnie dla danego programu, pasek zadań wyświetlany jest w kontekście określonego okna. Dzięki tej nowej funkcji Media Player może teraz zyskać większą popularność.

Rysunek 6 :Pasek narzędzi w miniaturze: kontrolki łatwo dostępne w kontekście miniatury na pasku zadań .

Paski narzędzi wyświetlane w miniaturach pozwalają na utrzymanie porządku na pasku zadań i umożliwiają wygodny dostęp do często wykonywanych zadań bezpośrednio z poziomu miniatury na pasku zadań. Funkcjonalność ta zmniejsza potrzebę przełączania okien.

 Do początku strony

Obszar powiadomień

Z przyjemnością informujemy, że obszar powiadomień znów jest pod kontrolą użytkownika. Domyślnie wyświetlane są tylko wybrane ikony systemowe, a pozostałe dostępne są za pośrednictwem menu. Aby dostosować tę funkcję, wystarczy przeciągnąć daną ikonę na pasek zadań lub „zdjąć” z paska. Co lepsze, każdy komunikat wyświetlany w dymku zawiera niewielką ikonę klucza do śrub, pozwalającą szybko pozbyć się denerwującego komunikatu — można natychmiast sprawdzić, co powoduje wyświetlenie tego komunikatu i bezpośrednio go wyłączyć.

Rysunek 7 : Nadmiar powiadomień: domyślnie ikony wyświetlane są w obszarze nadmiarowym, ale można to zmienić .

Co ciekawe, ciesząca się największym powodzeniem zmiana wprowadzona w obszarze powiadomień nie dotyczy zmniejszania „hałasu”, a wręcz wyświetlania większej ilości informacji. Domyślnie na pasku wyświetlany jest aktualny czas i data. Nareszcie!

 Do początku strony

Nakładane ikony i paski postępu

Uporządkowanie obszaru powiadomień skłoniło nas do rozważenia innych sposobów wyświetlania ważnych informacji. System Windows od zawsze obsługiwał ikony nakładane (służące na przykład do wyświetlania skrótów w programie Windows Explorer), zdecydowaliśmy się więc wykorzystać tę funkcjonalność na pasku zadań. Na przycisk paska zadań można teraz nałożyć dowolną ikonę. Co więcej, programy mogą informować użytkowników o postępie prac, zmieniając swój przycisk na pasku zadań w pasek postępu.

Rysunek 8 : Pasek postępu: program Windows Explorer za pomocą paska postępu informuje o postępie operacji kopiowania plików.

Dowolny program może teraz na swoim przycisku paska zadań wyświetlić dowolną ikonę lub pasek postępu, co jeszcze bardziej podkreśla filozofię jednego miejsca i jednego przycisku.

 Do początku strony

Kolorowe podświetlenie

Kolorowe podświetlenie to dodatkowy efekt podkreślający osobowość nowego paska zadań. Gdy użytkownik przesuwa kursor myszy na pasku zadań nad przyciskiem uruchomionego programu, będzie pozytywnie zaskoczony widząc podążające za myszą źródło światła o kolorze odpowiadającym kolorowi ikony. System oblicza dominujący kolor RGB ikony i dynamicznie rozświetla przycisk tym kolorem. Zadaniem tego efektu jest uprzyjemnienie korzystania z systemu, poinformowanie użytkownika, że dany program jest uruchomiony i uwydatnienie ikony programu. Zawsze uważaliśmy, że programy wnoszą światło w platformę Windows, a teraz możemy się za to odwdzięczyć.

Rysunek 9 : Kolorowe podświetlenie: przesunięcie kursora myszy nad przyciskiem uruchomionego programu wywołuje dynamiczny efekt kolorowego podświetlenia

 Do początku strony

W systemie Windows Vista wprowadzono kilka zmian w menu Start, zdecydowaliśmy się więc nie wprowadzać dużego zamętu w tym obszarze. Najważniejsze usprawnienia to dostępność menu Jump List i ulepszony przycisk zasilania, którego domyślną akcją jest zamknięcie systemu (ale można to łatwo zmienić).

 Do początku strony

Inny, ale znajomy

Warto zauważyć, że — pomimo wprowadzenia tylu nowości na pasku zadań — interfejs użytkownika wygląda znajomo. Wykonaną pracę chcemy opisać jako ewolucyjną, a nie rewolucyjną. Pasek zadań nadal służy do uruchamiania programów, przełączania okien i wyświetlania powiadomień. Zdajemy sobie sprawę, że wprowadzone zmiany pociągają za sobą pewne koszty i dla nowicjuszy, i dla starych wyjadaczy. Dlatego właśnie poświęciliśmy wiele czasu na uważną ocenę opinii klientów i przeprowadzenie badań weryfikujących nasz projekt oraz będziemy nadal mieć na uwadze utrzymanie elastyczności interfejsu użytkownika.

Mamy nadzieję, że ten wpis rzucił więcej światła na nowy pasek zadań Windows 7. W kolejnych wpisach można spodziewać się informacji na temat procesu projektowania i testowania funkcji i zaawansowanej funkcjonalności.

Chaitanya

 Do początku strony

Windows 7