Proste skalowalne wdrażanie za pomocą narzędzia BDD 2007

Opublikowano: 20 lutego 2008

Zawartość strony

	Wstęp
	Podstawowe założenia narzędzia BDD 2007
	Narzędzie BDD oraz serwer SQL
	Umożliwianie skalowania wdrażania
	Replikacja serwera SQL
	Konfiguracja replikacji
	Konfiguracja narzędzia BDD 2007
	Podsumowanie

Wstęp

Większość osób zajmujących się wdrażaniem systemów Windows słyszało już o narzędziu Microsoft Solution Accelerator for Business Desktop Deployment. Jest ono znane także pod nazwą BDD i stanowi zbiór wskazówek dotyczących sprawdzonych procedur oraz narzędzi pomocnych we wdrażaniu systemów Windows ® na komputerach klienckich.

System Windows Vista® zawiera aktualizację Solution Accelerator w postaci narzędzia BDD 2007. Ta wersja ma nową konsolę zarządzania firmy Microsoft® (MMC) oraz sekwenser zadań wywodzący się z menedżera System Center Configuration Manager 2007, następcy Systems Management Server (SMS) 2003.

Jedną z mniej rozumianych funkcji BDD 2007 jest jego zdolność do funkcjonowania jako pełne rozwiązanie wdrażania. W poprzednich wersjach BDD mogło pomagać w tworzeniu i utrzymywaniu obrazów komputerów biurowych w spójny sposób. Narzędzie BDD 2007 udostępnia dodatkową możliwość tworzenia skalowalnego rozwiązania wdrażania, dzięki połączeniu z usługami wdrażania systemu Windows (WDS), SQL ServerTM oraz Distributed File System Replication (DFS-R) systemu Windows Server® 2003.

Chwileczkę… czy stosowanie rozwiązania SMS 2003 z dodatkiem Operating System Deployment (OSD) Feature Pack nie jest zalecaną procedurą wdrażania systemów Windows na komputerach klienckich?

Tak, w przypadku posiadania infrastruktury SMS 2003 do wdrażania należy stosować narzędzie BDD 2007, infrastrukturę SMS 2003 oraz dodatek OSD Feature Pack. Obecnie to najpełniejszy sposób automatyzacji wdrażania, przyczyniający się do zmniejszenia kosztów konfiguracji, instalacji i zarządzania systemami Windows w organizacji.

Jednak wielu klientów nie posiada infrastruktury SMS 2003, ani nie dysponuje podobnym rozwiązaniem wdrażania oprogramowania. Dla nich dostępna jest inna opcja, o której będzie mowa w niniejszym artykule.

Do początku strony

Podstawowe założenia narzędzia BDD 2007

Narzędzie BDD 2007 oferuje dwie podstawowe metody wdrażania. Pierwsza z nich, Lite Touch Installation, wykorzystuje narzędzie BDD 2007 do wdrożenia programu klienckiego. Ta metoda wymaga minimalnego poziomu interakcji ze strony użytkownika. Narzędzie zawiera zbiór kreatorów przechwytujących w trakcie kompilacji informacje na temat wdrażania, takie jak: nazwa komputera, która ma zostać przypisana do programu klienckiego (patrz rys. 1.), rozkład klawiszy i strefa czasowa, która ma zostać zastosowana itd. Ta metoda jest określana jako „Lite Touch” ponieważ zazwyczaj wymaga minimalnego poziomu interakcji w celu pobrania tych informacji przed rozpoczęciem procesu kompilacji.

Rys. 1. BDD 2007 Kreator wdrażania Lite Touch.

Druga metoda, Zero Touch Installation, opiera się na możliwościach infrastruktury SMS 2003 z dodatkiem OSD Feature Pack w integracji z narzędziem BDD 2007. Ta konfiguracja może udostępnić w pełni zautomatyzowane, skalowalne i możliwe do zarządzania rozwiązanie wdrażania niewymagające ingerencji użytkownika.

W czasie kompilacji, w jednym z pierwszych kroków wdrażania klienckiego systemu operacyjnego, BDD 2007 zbiera informacje z wielu różnych źródeł. Obejmują one wywołanie usługi WMI oraz pliki konfiguracyjne narzędzia BDD 2007 – Bootstrap.ini i CustomSettings.ini. Informacje są pobierane i zachowywane w zmiennych stosowanych podczas całego procesu wdrażania. Dla scenariusza Lite Touch, pliki Bootstrap.ini oraz CustomSettings.ini stwarzają możliwość wstępnego definiowania wszystkich informacji, które zostałyby ręcznie wprowadzone do kreatorów wdrażania.

Zdolność określania z wyprzedzeniem wszystkich informacji, które kreatory Lite Touch musiałyby w przeciwnym wypadku pobrać w czasie kompilacji, umożliwia zautomatyzowanie całego procesu Lite Touch i skierowanie się ku rozwiązaniu niewymagającemu ingerencji w środowiskach nieobsługiwanych przez SMS 2003.

Do początku strony

Narzędzie BDD oraz serwer SQL

Czemu służy używanie bazy danych z narzędziem BDD 2007? Odpowiedź brzmi: wprowadzaniu w dynamiczny sposób szczegółów, które w innym przypadku musiałyby być wprowadzane ręcznie poprzez kreatorów instalacji Lite Touch. Jak zauważono wcześniej, może to zostać osiągnięte poprzez plik CustomSettings.ini. Problem w tym, że w świecie rzeczywistym te szczegóły będą się zmieniać w zależności od tego, na którym komputerze będzie przeprowadzane wdrażanie. Ponadto, w pewnym momencie przestanie być możliwe zarządzanie plikiem CustomSettings.ini, jeżeli podjęta zostanie próba zdefiniowania określonych opcji i ustawień dla 500 różnych maszyn. Dołączając bazę danych do konsoli narzędzia BDD, dodajemy rozwiązanie o wiele łatwiejsze do zarządzania, a ponadto dynamiczne i rozszerzalne.

Zastanówmy się teraz nad sposobem integracji serwera SQL z narzędziem BDD 2007. Po pierwsze, należy się upewnić, że serwer SQL (najlepiej serwer SQL 2005 lub nowszy) jest zainstalowany na serwerze wdrażania. Na szczęście tworzenie bazy danych narzędzia BDD jest proste: kliknij prawym klawiszem na węzeł Database w Deployment Workbench narzędzia BDD 2007, kliknij przycisk New i postępuj zgodnie z instrukcjami (patrz rys. 2.). Dostępność kreatorów umożliwiających szybkie i proste rozpoczęcie pracy to niewątpliwy sukces zespołów pracujących przy tworzeniu narzędzia BDD 2007.

Rys. 2. Konfiguracja bazy danych wdrażania dla narzędzia BDD 2007.

Po utworzeniu bazy danych można rozpocząć zgłębianie jej możliwości. Zapisy w bazie danych podzielone są na cztery główne kategorie: Computer, Role, Location oraz Make and Model. Każda z nich umożliwia definiowanie zapisów oraz zapełnianie każdego utworzonego zapisu zmiennymi narzędzia BDD 2007, przypisywanie im aplikacji oraz udostępnianie innych kluczowych ustawień (rys. 3.).

Rys. 3 Przypisywanie właściwości wdrażania (Kliknij obraz w celu powiększenia)

Przyjrzyjmy się teraz kategoriom podzielonym na dwie grupy. Kategorie Computer, Location oraz Make and Model udostępniają różne metody identyfikacji komputera w trakcie kompilacji. Każdy zidentyfikowany komputer może zostać następnie powiązany z określoną rolą Role w bazie danych. Jest więc udostępniany w określonym celu, np. sprzedaż, marketing lub finanse. Każda z tych ról gwarantuje zainstalowanie aplikacji odpowiednich dla danej gałęzi biznesu.

Zalecane jest użycie sekcji Computer w celu identyfikacji maszyny za pomocą adresu MAC, znacznika zasobu, identyfikatora UUID lub numeru seryjnego. Z uwagi na dużą liczbę zapisów, które mogą zostać utworzone w tej sekcji, jeden dla każdego komputera w organizacji. Do każdego zapisu należy dodawać tylko bardzo specyficzne właściwości, takie jak ComputerName.

Zalecane jest użycie sekcji Location w celu utworzenia zapisów dla określonych lokalizacji geograficznych w organizacji. Każdy zapis jest identyfikowany przez domyślną bramę w tej lokalizacji. Ta opcja może być szczególnie przydatna w przypadku posiadania jednostek organizacyjnych (OU) bazujących na lokalizacji w usłudze katalogowej Active Directory®, kiedy kompilacja komputerów ma być dokonana w lokalizacji, dodanej do domeny w jednostce organizacyjnej odpowiadającej tej lokalizacji.

Zalecane jest zastosowanie sekcji Make and Model w celu utworzenia zapisów dla każdego typu sprzętu, który ma być obsługiwany przez wdrożenie. Narzędzie BDD 2007 dopasowuje typ do informacji uzyskanych poprzez wywołania usługi WMI. Typowe zastosowanie sekcji Make and Model w środowisku wdrażania służy do utworzenia zapisu sprawdzającego, czy dana maszyna posiada oprogramowanie Virtual PC 2007 lub Virtual Server 2005, poprzez sprawdzenie odpowiednio właściwości Make and Model „Microsoft Corporation” oraz „Virtual Machine”. Jeżeli w czasie kompilacji te właściwości zostaną dopasowane przez narzędzie BDD, możemy zainstalować aplikację Virtual Machine Additions w czasie wdrażania, dodając tę aplikację do zapisu Make and Model.

Po udostępnieniu metod identyfikacji maszyn, należy zastosować sekcję Roles, którą chcemy ustanowić w celu utworzenia wpisów dla każdej roli wdrożenia. Przykłady mogą obejmować zapis dla roli systemu Windows XP oraz roli systemu Windows Vista skonfigurowanej poprzez dodanie właściwości BuildID odpowiadającej kompilacji systemu Windows XP lub Windows Vista określonej w narzędziu BDD dla każdego zapisu. Alternatywnym podejściem jest określenie ról departamentów, takich, jak: Księgowość, Sprzedaż lub Finanse. W tej części dążę do zapełnienia większości właściwości BDD (strefa czasowa, ustawienia regionalne, informacje organizacyjne, itd.) Dzięki temu mamy minimalny poziom administracji bazy danych ponieważ zapisy nie są powiązane z żadną określoną maszyną, sprzętem ani lokalizacją.

W trakcie wdrażania narzędzie BDD 2007 musi przeszukać bazę danych pod kątem zapisów odpowiadających aktualnie kompilowanemu komputerowi. W celu konfiguracji narzędzia BDD w taki sposób, aby wykorzystywało ono bazę danych podczas wdrażania, kliknij prawym klawiszem myszy na punkt wdrażania i kliknij opcję Configure DB. To spowoduje pojawienie się kilku kreatorów znajdujących się w pliku CustomSettings.ini z zapisami powodującymi wykonanie kwerend dotyczących informacji w procesie instalacji Lite Touch.

Do początku strony

Umożliwianie skalowania wdrażania

W tym momencie serwer wdrażania może zautomatyzować proces Lite Touch Installation i dynamicznie skonfigurować maszynę do funkcjonowania w określonej roli biznesowej. Jak przeprowadzić skalowanie tego rozwiązania?

Architektura tego rozwiązania opiera się na topologii gwiazdy, jak pokazano na rys. 4. Pierwszy serwer wdrażania, który zostanie skonfigurowany będzie elementem centralnym i macierzystym serwerem wdrażania. Każdy podrzędny serwer wdrażania będzie serwerem satelickim.

Rys. 4. Architektura wdrażania w topologii gwiazdy.

Aby aktywować tę architekturę, należy zastosować narzędzie DFS-R w celu replikacji udziału dystrybucyjnego do każdego serwera wdrażania. Następnie należy zastosować migawkę replikacji serwera SQL w celu umieszczenia kopii bazy danych wdrażania BDD na każdym podrzędnym serwerze wdrażania. Ważne jest to, że podrzędne serwery wdrażania mają minimalne wymagania – aby możliwe było wdrożenie, wystarczą narzędzia SQL Server Express, WDS oraz DFS-R zainstalowane na każdym komputerze.

Z uwagi na dużą ilość danych, które mogą zostać zachowane w udziale dystrybucyjnym narzędzia BDD 2007, zalecane jest stosowanie narzędzia DFS-R w systemie Windows Server 2003 R2 zamiast Usług replikacji plików ,stosowanych we wcześniejszych wersjach Windows Server. Narzędzie DFS-R wykorzystuje algorytm kompresji Remote Differential Compression (RDC) w celu replikacji jedynie różnicowych (delta) zmian w plikach wśród uczestników grupy replikacji. Może to mieć duży wpływ na ilość ruchu replikacyjnego w przypadku, gdy mała zmiana (np. nowy sterownik) zostanie wprowadzona do wspólnego pliku obrazu. Dzięki narzędziu DFS-R, ruch replikacyjny równy jest jedynie wprowadzonym zmianom, zamiast powodować redystrybucję całego pliku obrazu.

Jeżeli serwery obsługiwały usługę katalogową Active Directory opartą na instalacji systemu Windows Server 2003 w wersji starszej niż R2, schemat usługi katalogowej Active Directory może wymagać aktualizacji, aby możliwe było używanie narzędzia DFS-R, gdyż usługa replikacji wymaga nowych klas obiektów. Pierwszym krokiem jest zainstalowanie komponentów DFS na serwerze wdrażania z zainstalowanym systemem Windows Server 2003 R2. Można to zrobić na wiele sposobów. Jednym z najprostszych jest standardowy kreator Add/Remove Windows Components. Po wykonaniu tej czynności trzeba utworzyć grupę replikacji za pomocą konsoli zarządzania systemem plików DFS pokazanej na rys. 5.

Rys. 5. Konsola zarządzania systemem plików DFS.

Aby wykonać skalowanie rozwiązania wdrażania za pomocą narzędzia BDD 2007, należy wykonać replikację dwóch określonych folderów. Pierwszy z nich to udział dystrybucyjny narzędzia BDD 2007 zawierający wszystkie źródła oraz pliki konfiguracyjne narzędzia BDD. Te pliki muszą być dostępne na każdym serwerze wdrażania.

Drugi folder, który powinniśmy zreplikować, to folder Boot używany przez usługi WDS do przechowywania pliku LiteTouch_x86.wim. Jest to środowisko rozruchowe narzędzia BDD dostarczane przez usługi WDS do klienckich komputerów biurowych w celu rozpoczęcia procesu wdrażania. Należy dokonać replikacji tego pliku tak, aby w przypadku wprowadzenia zmiany w środowisku rozruchowym na macierzystym serwerze wdrażania, zmiany te zostały zreplikowane w całej infrastrukturze wdrażania.

Ścieżki, które należy zreplikować to X:\Distribution (gdzie X to litera dysku określona podczas instalacji narzędzia BDD 2007) oraz Y:\RemoteInstall\boot (gdzie Y to litera dysku woluminu zawierającego udział RemoteInstall usługi WDS).

Replikacja w przypadku narzędzia DFS-R to typ „wiele-głównych” i dlatego nie jest możliwe stworzenie jednokierunkowej topologii replikacji. Z tego powodu, aby umożliwić centralne zarządzanie udziałem dystrybucyjnym, należy tak skonfigurować folder dystrybucji na każdym z podrzędnych serwerów wdrażania, aby był tylko do odczytu. Dzięki temu, jedynie replikacja narzędzia DFS-R będzie mogła dokonywać zapisu w tym folderze (ponieważ wykorzystuje prawa do wykonywania kopii zapasowych i przywracania systemu). Komputery klienckie kompilujące z tych serwerów podrzędnych nigdy nie będą miały potrzeby dokonywania zapisu w tym folderze, więc nie ma powodu, aby przydzielać jakimkolwiek kontom prawa wyższe niż tylko do odczytu.

Ostatnim krokiem do zakończenia replikacji danych za pomocą narzędzia DFS-R jest ustawienie zasad odświeżania magazynu plików konfiguracyjnych menu rozruchowego (Boot Configuration Data (BCD)) w usłudze WDS. Dzięki temu mamy gwarancję, że wszelkie zmiany wprowadzone w środowisku rozruchowym zostaną odzwierciedlone na każdym z podrzędnych serwerów wdrażania. Ta zmiana konfiguracji musi zostać ustawiona na wszystkich serwerach usługi WDS i zalecane jest jej uwzględnienie w procesie kompilacji i konfiguracji w celu udostępnienia serwera wdrażania.

Uruchom następujące polecenie na wszystkich serwerach wdrażania:

WDSUTIL /set-server /BCDRefreshPolicy /Enabled:yes /RefreshPeriod:<time in minutes>

Czas odświeżania zależy od częstotliwości odświeżania danych na serwerach wdrażania. Jeżeli konfiguracja narzędzia DFS-R powoduje wykonywanie replikacji co godzinę, sensowna jest konfiguracja zasad odświeżania magazynu plików konfiguracyjnych menu rozruchowego BCD tak, aby odświeżanie odbywało się co 60 minut).

Do początku strony

Replikacja serwera SQL

Jak dotąd dostosowaliśmy narzędzie BDD 2007 tak, aby wykonywało replikację udziału dystrybucji BDD oraz obrazu rozruchowego usługi WDS z głównego serwera wdrażania na każdy z podrzędnych serwerów wdrażania. Teraz trzeba zakończyć proces i dokonać replikacji bazy danych Deployment Workbench narzędzia BDD 2007, by była ona dostępna lokalnie na każdym serwerze wdrażania.

Serwer SQL stosuje metodologię replikacji opisywaną w dokumentacji produktu w sposób podobny do publikacji czasopisma. W przypadku czasopisma mamy wydawcę produkującego czasopismo, dystrybutorów, którzy rozprowadzają to czasopismo oraz subskrybentów, którzy prenumerują i otrzymują czasopismo. Serwer SQL stosuje tę samą terminologię dla swoich wbudowanych możliwości w zakresie replikacji.

Zauważmy, że aby być wydawcą bazy danych serwera SQL, serwer nie może mieć zainstalowanej wersji systemu SQL Server Express Edition, musi używać pełnej wersji serwera SQL Server. Dla głównego serwera wdrażania stosujemy system SQL Server 2005 (obsługiwany jest także system SQL Server 2000). Dla każdego podrzędnego serwera można zastosować system SQL Server 2005 lub SQL Server 2005 Express.

Przed rozpoczęciem konfiguracji replikacji serwera SQl należy wykonać kilka kroków w celu zagwarantowania prawidłowej konfiguracji serwera SQL umożliwiającej obsługę replikacji. Podczas udostępniania serwerów wdrażania należy się upewnić, że komponenty Replication Components zostały uwzględnione podczas instalacji systemu SQL Server 2005 lub SQL Server 2005 Express Edition. Domyślnie, system SQL Server Express nie instaluje Replication Components.

Następnie, umożliwienie zdalnego połączenia środowiska rozruchowego instalacji Lite Touch z serwerem SQL wymaga włączenia opcji zdalnych połączeń w serwerze SQL. W celu konfiguracji serwera SQL do obsługi zdalnych połączeń powinniśmy uruchomić narzędzie Surface Area Configuration serwera SQL, wybrać opcję Surface Area Configuration for Services and Connections i tak skonfigurować serwer, aby akceptował zarówno lokalne, jak i zdalne połączenia obsługiwane za pomocą protokołu TCP/IP oraz potoków nazwanych.

W tym momencie, na głównym serwerze wdrażania, należy utworzyć udostępniony folder, w którym będą przechowywane dane migawki, z której agenty replikacji będą dokonywały odczytu na każdym podrzędnym serwerze wdrażania. Zazwyczaj umieszcza się ten folder na tym samym woluminie, co resztę zawartości wdrażania.

Końcowe kroki konfiguracji wymagane są tylko w przypadku systemu SQL Server Express Edition na podrzędnych serwerach wdrażania. Domyślnie, usługa SQL Server Browser jest wyłączona. By umożliwić replikację, należy tę usługę ustawić w trybie automatycznym i uruchomić. Aby skonfigurować tę usługę trzeba zastosować narzędzie SQL Server Configuration Manager. Konieczne jest także utworzenie bazy danych na serwerach podrzędnych, do których replikowana będzie zawartość. Nazwa tej bazy danych powinna być taka sama, jak nazwa bazy danych narzędzia BDD 2007 na głównym serwerze wdrażania. Spowoduje to zmniejszenie wymaganej dodatkowej konfiguracji.

Do początku strony

Konfiguracja replikacji

W tym momencie możemy przystąpić do konfiguracji replikacji serwera SQL. Na początek, na głównym serwerze wdrażania, który powinien mieć zainstalowaną pełną wersję systemu SQL Server 2005, uruchamiamy narzędzie SQL Server Management Studio. Pierwszym krokiem jest utworzenie i konfiguracja dystrybucji. W tym celu przejdź do folderu Replication w konsoli zarządzania, jak pokazano na rys. 6. Kliknij prawym klawiszem myszy folder Replication i wybierz opcję Configure Distribution w celu uruchomienia kreatora dystrybucji.

Rys. 6. Narzędzie SQL Server Management Server: folder Replication.

W kreatorze należy potwierdzić, że główny serwer wdrażania powinien działać jako własny dystrybutor. Należy ustawić folder migawki rozruchowej jako ścieżkę UNC udziału replikacji serwera SQL utworzonego wcześniej. Na koniec, należy skonfigurować główny serwer wdrażania jako wydawcę.

Po pomyślnym skonfigurowaniu przez kreatora serwera jako wydawcy i dystrybutora, należy poinformować serwer SQL, którą bazę danych chcemy opublikować. W tym celu kliknij prawym klawiszem myszy folder Replication i wybierz opcję Publisher Properties. W oknie dialogowym właściwości kliknij Publication Databases i zaznacz swoją bazę danych narzędzia BDD 2007 przeznaczoną to replikacji transakcyjnej (rys. 7.). W tym momencie nie stosujemy replikacji transakcyjnej, ale ta sama opcja jest zaznaczana niezależnie od tego, czy naszym zamiarem jest migawka (snapshot) czy replikacja transakcyjna.

Rys. 7. Publikowanie bazy danych.

Teraz tworzymy publikację, którą będą mogły subskrybować podrzędne serwery wdrażania. W opcji Replication Folder kliknij prawym klawiszem myszy opcję Local Publications, a następnie przycisk New publication, aby uruchomić kreatora publikacji. Zaznacz bazę danych BDD jako bazę do publikacji. Wybierz opcję Snapshot replication jako typ publikacji i określ wszystkie tabele, zachowane procedury oraz widoki jako elementy do replikacji. Zalecane jest wybranie opcji natychmiastowego utworzenia początkowej migawki (snapshot). Jeżeli chodzi o zaplanowanie harmonogramu działania agenta Snapshot Agent powinno wystarczyć jedno domyślne uruchomienie w ciągu dnia, o ile nie jest prawdopodobne częstsze wprowadzanie zmian w bazie danych.

Ostatnim krokiem jest subskrypcja każdego podrzędnego serwera wdrożenia do tej publikacji. To informuje serwer SQL o konieczności wypchnięcia kopii bazy danych w określonych odstępach czasowych do każdego serwera podrzędnego. W folderze Replication, w podfolderze Local Publications zlokalizuj publikację, która właśnie została utworzona. Kliknij ją prawym klawiszem myszy i wybierz opcję New subscriptions, aby uruchomić kreatora subskrypcji. W tym kreatorze zaznacz publikację BDD utworzoną w poprzednich krokach jako wybraną publikację. Wybierz uruchomienie wszystkich agentów w dystrybucji, włączając topologię replikacji jako subskrypcję wypchnięcia (push subscription). Następnie dodaj każdy podrzędny serwer jako subskrybenta i wyznacz bazę danych utworzoną na każdym serwerze do otrzymywania kopii replikowanych danych. Pamiętaj, że ta baza danych powinna mieć taką samą nazwę jak główna baza danych wdrażania. Na koniec, skonfiguruj konto, które zostanie zastosowane dla połączeń i określ harmonogram dla replikacji. To powinno odzwierciedlać harmonogram wybrany dla agenta Snapshot Agent. Te właśnie czynności należy wykonać, żeby uruchomić replikację dla serwera SQL. Dane będą teraz replikowane w błyskawicznym tempie!

Do początku strony

Konfiguracja narzędzia BDD 2007

Jak dotąd narzędzie BDD 2007 zostało skonfigurowane do stosowania bazy danych, a replikacja bazy danych oraz udział dystrybucyjny do podrzędnych serwerów wdrażania skonfigurowany. Aby zakończyć rozwiązanie wdrażania należy tak skonfigurować narzędzie BDD 2007, aby podczas pobierania środowiska rozruchowego przez komputer kliencki, narzędzie BDD automatycznie połączyło się ze swoim lokalnym serwerem wdrażania.

Po dokonaniu rozruchu środowiska rozruchowego Windows PE instalacji Lite Touch, jeżeli komputer kliencki dokonał rozruchu z serwera usługi WDS, w środowisku Windows PE ustawiana jest wartość rejestru zachowująca nazwę serwera z którego komputer kliencki pobrał właśnie środowisko rozruchowe. Początkowe skrypty wdrażania narzędzia BDD 2007 przechwytują tę wartość i zachowują ją w zmiennej środowiska o nazwie %WDSServer%.

W przypadku stosowania początkowej edycji narzędzia BDD 2007 może się zdarzyć, że ta wartość nie jest poprawnie umieszczona w rejestrze środowiska Windows PE. Aktualizację rozwiązującą ten problem można pobrać z witryny internetowej firmy Microsoft: support.microsoft.com/kb/937191 (j.ang.).

Aby skonfigurować narzędzie BDD 2007, należy dokonać edycji plików konfiguracyjnych BootStrap.ini oraz CustomSettings.ini tak, aby wszelkie odniesienia do serwera wdrażania zostały zastąpione zmienną %WDSServer%. Zazwyczaj wymaga to zastąpienia wartości dla nazwy wystąpienia serwera SQL wraz z wartością DeploymentRoot, serwera przechowującego udział dystrybucyjny. Przykładowe fragmenty plików Bootstrap.ini oraz pliku CustomSettings.ini znajdują się poniżej.

[Settings]

Priority=Default



[Default]

DeployRoot=\\%WDSServer%\Distribution$

UserDomain=BUILDLAB

UserID=BddAdmin

UserPassword=Password1234

SkipBDDWelcome=YES



[Settings]

Priority=MMSettings, MMApps, CSettings, Croles, Rsettings, Rapps, Default

Properties=Manufacturer



[Default]

OSInstall=Y

DeployRoot=\\%WDSServer%\Distribution$

UserDomain=BUILDLAB

UserID=BddAdmin

UserPassword=Password1234



[Csettings]

SQLServer=%WDSServer%

Database=BDD_DB1

Netlib=DBNMPNTW

Table=ComputerSettings

Parameters=UUID, AssetTag, SerialNumber, MacAddress

ParameterCondition=OR



[Croles]

SQLServer=%WDSServer%

Database=BDD_DB1

Netlib=DBNMPNTW

Table=ComputerRoles

Parameters=UUID, AssetTag, SerialNumber, MacAddress

ParameterCondition=OR

Rozwiązanie to wymaga posiadania usług WDS na tym samym serwerze, co zreplikowana baza danych narzędzia BDD 2007 oraz zreplikowany udział dystrybucyjny narzędzia BDD 2007. Przyczyny takiego stanu rzeczy powinny być jasne: umożliwia to zastosowanie zmiennej %WDSServer% jako bezpiecznej metody poinformowania komputera klienckiego o lokalizacji jego serwera wdrażania oraz zapobieżenie zwrotnej komunikacji w sieci WAN.

Do początku strony

Podsumowanie

Ciekawą rzeczą w narzędziu BDD 2007 jest możliwość jego rozszerzenia. Powoduje to, że istnieje jeszcze wiele aspektów, które można rozważyć w celu rozszerzenia tego rozwiązania. Przykładowo, można zastosować wbudowane możliwości monitorowania serwera SQL oraz narzędzia DFS-R.

Do początku strony