• Artykuł

     https://msdn.microsoft.com/pl-pl/library/hh398430     

System Center Operations Manager 2012 BETA. Część 1: Instalacja produktu.

Udostępnij na: Facebook

Autor: Joanna Subik

Opublikowano: 2011-09-01

Spis  treści:

  • Wstęp
  • Instalacja SCOM 2012 BETA
  • Podsumowanie

Wstęp

Kilkanaście dni temu ukazała się nowa wersja flagowego produktu firmy Microsoft, wchodzącego w skład rodziny System Center i służącego do monitorowania środowisk informatycznych – System Center Operations Manager 2012. Należy pamiętać, że na chwilę obecną jest to wersja beta produktu, zatem nie jest zalecana jej instalacja w środowisku produkcyjnym. Z uwagi jednak na dużą ilość zmian w architekturze produktu oraz sposobie jego działania, warto zapoznać się ze sposobem jego instalacji oraz z przeglądem nowych funkcji.

Artykuł będzie składał się z 2 części:

  1. System Center Operations Manager 2012 BETA. Instalacja produktu.
  2. System Center Operations Manager 2012 BETA: Nowości i zmiany.

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie procesu instalacji System Center Operations Manager 2012 (wersja BETA).

Instalacja SCOM 2012 BETA

Powitalny ekran instalatora zyskał nową szatę graficzną. W jego głównym oknie, oprócz opcji instalacyjnych znanych z ekranu startowego Operations Managera 2007 R2, pojawiła się także możliwość wdrożenia w środowisku funkcjonalności Audit Collection Services for UNIX/Linux. W prawej części okna po wybraniu określonego odnośnika można zapoznać się z dostępną dokumentacją produktu, wspieranymi konfiguracjami, a także z Release Notes oraz materiałami i źródłami udostępnianymi przez społeczność Operations Managera. Ponieważ celem jest zainstalowanie produktu, należy wybrać Install (Rys. 1.).

Rys. 1. Okno startowe System Center Operations Managera 2012 BETA.

Kolejnym krokiem jest zapoznanie się z licencją produktu oraz zatwierdzenie jej postanowień (Rys. 2.).

Rys. 2. Akceptacja założeń licencyjnych.

Następnie należy zastanowić się, które komponenty serwera zostaną zainstalowane. Ponieważ na serwerze testowym zostanie wykonana instalacja typu „All-in-One”, zostały wybrane prawie wszystkie komponenty (Rys. 3.). Należy jednak pamiętać o najlepszych praktykach administracyjnych, które zakładają, iż każdy liczący się komponent produktu zostanie zainstalowany na dedykowanej maszynie.

Przeglądając możliwe do zainstalowania komponenty można zauważyć, że nie jest możliwa instalacja serwera RMS (Root Management Server), który do wersji SCOM 2007 R2 pełnił rolę głównego serwera zarządzającego. Od wersji SCOM 2012 BETA wszystkie serwery zarządzające będą sobie równe i nie będzie między nimi serwerów „równiejszych”.

Możliwe do zainstalowania komponenty to:

  1. Management Server (serwer zarządzający) – serwer umożliwiający komunikację pomiędzy agentami i bazą danych oraz odpowiedzialny za wyświetlanie wyników tej komunikacji. To właśnie ta maszyna jest jednym z najważniejszych komponentów całego środowiska monitorującego.
  2. Management Console (konsola zarządzająca) – umożliwia administrację serwerem OpsMgr.[b2] 
  3. Web Console (konsola webowa) – umożliwia dostęp do OpsMgr w celu wykonywania niektórych czynności poprzez przeglądarkę.
  4. Reporting Server (serwer raportujący) – umożliwia tworzenie i wyświetlanie raportów. Należy jednak pamiętać, że do jego poprawnego działania należy zainstalować lokalną instancję SQL Reporting Services.

Rys. 3. Wybór komponentów przeznaczonych do zainstalowania na serwerze.

Następnie należy wybrać lokalizację, do której zostaną skopiowane pliki produktu. Domyślnie jest to: C:\Program Files\System Center Operations Manager 2012 (Rys. 4.).

Rys. 4. Wybór lokalizacji plików SCOM 2012.

Po zatwierdzeniu lokalizacji instalator przejdzie do fazy weryfikacji ustawień konfiguracyjnych serwera. Każdy komponent SCOM 2012 (jak i zresztą 2007 R2) do poprawnego działania wymaga określonych składników, które muszą zostać doinstalowane przed kontynuacją wdrażania SCOM 2012. Rys. 5. przedstawia część brakujących składników (np. Management Console do działania wymaga uprzedniego zainstalowania raportu Viewer Controls Check). Warto jednak zauważyć, że znaczenie każdego brakującego komponentu jest dokładnie objaśnione, jak również podana została lokalizacja, z której można pobrać wymagane pliki . Jeżeli brakujące komponenty są składnikami systemu, instalator automatycznie podpowiada, gdzie należy ich szukać. Po spełnieniu wszystkich wymagań wstępnych można zweryfikować je ponownie.

Rys. 5. Sprawdzenie wymagań wstępnych koniecznych do zainstalowania SCOM 2012.

* *

Jeżeli weryfikacja zostanie przeprowadzona pomyślnie, instalator wyświetli odpowiednią informację oraz zezwoli na dalsze wdrażanie produktu (Rys 6.). Oczywiście należy pamiętać ,iż minimalna ilość pamięci RAM wynosi 2049 MB, natomiast zalecana ilość to 4096MB.

Rys. 6. Ponowna weryfikacja wymagań wstępnych.

W kolejnym kroku instalator zażąda określenia opcji instalacji (Rys. 7.). Możliwe są dwie konfiguracje:

  1. Stworzenie pierwszego serwera zarządzającego w nowej grupie zarządzającej – użycie tej opcji zainstaluje pierwszy Management Server w nowej, tworzonej grupie. Ponadto wymagane będzie utworzenie odpowiednich baz (operacyjnej i danych historycznych-data warehouse). Oczywiście należy również pamiętać, że nazwa grupy zarządzającej musi być unikalna w przedsiębiorstwie – ten warunek nie został zmieniony w stosunku do wcześniejszych wersji SCOM.
  2. Dodanie serwera zarządzającego do grupy zarządzającej, która już istnieje – tej opcji należy użyć, w przypadku kiedy grupa zarządzająca, w której wdrażany jest serwer , zawiera już przynajmniej jeden Management Server. Taki serwer zostanie podłączony do bazy SCOM2012 (operacyjnej i bazy danych historycznych), które już zostały utworzone.

Rys. 7. Określenie opcji instalacji serwera zarządzającego.

Zgodnie z powyższymi informacjami, instalator poprosi o:

  1. Wskazanie nazwy, instancji i portu TCP serwera SQL, który będzie użyty do hostowania baz danych Operations Managera.
  2. Określenie nazwy bazy operacyjnej oraz jej rozmiaru.
  3. Wskazanie lokalizacji na pliki tworzonej bazy danych oraz jej logi.

Przykładowa konfiguracja została przedstawiona na Rys. 8.

Rys. 8. Konfiguracja operacyjnej bazy danych SCOM 2012.

Podobne czynności należy wykonać dla bazy danych, która będzie hostowała dane historyczne, z jednym wyjątkiem: możliwe jest podanie danych umożliwiających lokalizację już istniejącej bazy i dopisywanie do niej kolejnych informacji przekazywanych przez agenty SCOM (Rys 9.). W opisywanym wdrożeniu została utworzona nowa baza danych.

Rys. 9. Konfiguracja bazy danych składującej dane historyczne.

* *

Kolejno instalator poprosi o podanie danych konfiguracyjnych, umożliwiających poprawne zainstalowanie konsoli Web. W tym celu należy wskazać odpowiedni site (lub użyć domyślnego). Można także włączyć SSL w celu zabezpieczenia ruchu między przeglądarką a serwerem IIS hostującym konfigurowany site (Rys. 10.).

Należy także zwrócić uwagę na ostrzeżenie, dotyczące niezainstalowanego komponentu, pozwalające na raportowanie. W przypadku jego braku Application Advisor nie będzie działał poprawnie.

Rys. 10. Konfiguracja Konsoli webowej.

Następnie instalator poprosi o wybór trybu uwierzytelniania dla konsoli webowej (Rys. 11.). Dostępne są 2 tryby:

  1. Uwierzytelnienie mieszane (mixed authentication) – zwykle jest używany w scenariuszach, gdzie dostęp do konsoli odbywa się w intranecie z podaniem loginu i hasła użytkownika.
  2. Uwierzytelnianie sieciowe (network authentication) - zwykle jest używany w scenariuszach, gdzie dostęp do konsoli odbywa się w extranecie z podaniem loginu i hasła użytkownika.

Rys. 11. Wybór trybu uwierzytelniania dla konsoli webowej.

Kolejno należy skonfigurować odpowiednie konta, na których będą działały usługi SCOM 2012 oraz powiązane z nimi usługi baz danych. Należy określić cztery konta:

  1. Management server action account – konto przeznaczone do kolekcjonowania danych z agentów oraz uruchamiania akcji związanych z agentami (np. instalacja agentów, reagowania na określone monitory, itd.). Konto może być lokalne systemowe lub domenowe, choć najlepsze praktyki mówią, iż powinno zostać skonfigurowane jako domenowe.
  2. System Center Configuration service and System Center Data Access Service – konta są używane do odczytu i aktualizacji informacji w bazie danych Operations Managera. Konto pełni podobną rolę jak dawne konto SDK w Operations Manager 2007 R2. Może być skonfigurowane jako lokalne systemowe lub domenowe (chociaż najlepszą praktyką jest utworzyć konto domenowe i lokalnie nadać odpowiednie uprawnienia). Jeżeli baza danych SCOM 2012 jest hostowana na innym serwerze niż Management Server, należy użyć konta domenowego.
  3. Data Reader account – konto jest używane do wdrażania raportów. Najlepsze praktyki mówią, że powinno być skonfigurowane tylko i wyłącznie jako konto domenowe.
  4. Data Writer account – konto przeznaczone do odczytu danych z bazy Operations Manager oraz  zapisu danych z serwera zarządzającego do bazy. Najlepsze praktyki mówią, że powinno być skonfigurowane tylko i wyłącznie jako konto domenowe.

Wg najlepszych praktyk powinny być to konta domenowe z określonymi uprawnieniami na maszynie lokalnej, jeżeli zachodzi taka potrzeba. Ponadto w lewym dolnym rogu instalatora umieszczony został odnośnik do dokumentu, opisującego wymogi niezbędne do bezpiecznego wdrożenia i skonfigurowania SCOM 2012 (Operations Manager Security Guide, dostępny również na stronach Microsoft pod adresem: https://technet.microsoft.com/en-us/library/hh278852.aspx).

W testowym wdrożeniu SCOM 2012 zostały stworzone i przypisane do określonych usług odpowiednie konta domenowe (Rys. 12.).

Rys. 12. Konfiguracja kont dla usług Operations Manager.

Kolejny ekran pozwala na uczestnictwo w 2 programach CEIP (Customer Experience Improvement Program) oraz Error Reporting. W każdej chwili można zrezygnować z członkostwa w nich (Rys. 13.).

Rys. 13. Konfiguracja udziału w programie CEIP oraz Error Reporting.

Następnie należy rozważyć opcję aktualizacji (Rys. 14.). Jeżeli w przedsiębiorstwie działa system automatycznego wdrażania poprawek, można wybrać drugą z możliwych opcji (Off). Jednak bez względu na sposób pobierania poprawek, nigdy nie należy pozostawić maszyny bez możliwości aktualizacji.

Rys. 14. Wybór opcji aktualizacji.

Przedostatni ekran instalatora przedstawia podsumowanie całkowitej konfiguracji (Rys. 15.).

Rys. 15. Podsumowanie ustawień konfiguracyjnych.

Proces instalacji może potrwać dłuższą chwilę (Rys. 16.).

Rys. 16. Proces instalacji Operations Manager 2012 BETA.

Jego zakończenie skutkuje wyświetleniem widoku konsoli administratora.

Rys. 17. Konsola administracyjna SCOM 2012 BETA.

Podsumowanie:

Celem artykułu było przedstawienie procesu instalacji SCOM 2012 BETA w taki sposób, by jasno uzasadnić zasadność użycia poszczególnych opcji konfiguracyjnych. Czytelnikom życzę miłej lektury i zapraszam do czytania kolejnej części artykułu, która będzie opowiadała o nowościach i zmianach.

 

     https://msdn.microsoft.com/pl-pl/library/hh398430