Zwirtualizuj swoje aplikacje z wykorzystaniem Microsoft SoftGrid

Autor: Ahmer Sabri i Kedar Shah

Opublikowano: 19 września 2008

Zawartość strony

	W jaki sposób dostarczane są zwirtualizowane aplikacje
	Active Directory
	Środowisko wirtualne
	Pakowanie aplikacji
	Uproszczenie administracji
	Konfiguracja aplikacji klienckiej
	Podsumowanie

Koncepcja wirtualizacji oprogramowania, w takiej lub innej formie, istnieje już od lat 1960. Jednak dziesiątki lat musiały upłynąć, zanim branża IT zaczęła uświadamiać sobie potencjał, jaki niesie za sobą wizualizacja aplikacji. Teraz idea ta stała się popularna i nastąpił znaczący jej rozwój.

Firma Microsoft poparła ideę wirtualizacji aplikacji, przejmując firmę Softricity w czerwcu 2006 roku. Efektem tego przejęcia jest Microsoft® SoftGrid rozwiązanie do wirtualizacji aplikacji. W technologii SoftGrid aplikacje są dostarczane z centrum danych lub innej lokalizacji sieciowej i uruchomiane lokalnie na klientach zdalnych w środowisku wirtualnym. Zwirtualizowane aplikacje są uruchamiane w ramach silosów i funkcjonują niezależnie od systemu operacyjnego oraz innych aplikacji na lokalnym komputerze.

Implementacja wirtualizacji aplikacji przy użyciu programu SoftGrid przynosi wiele korzyści, zbyt wiele aby można było teraz omówić je wszystkie. Jednak najbardziej istotne i rozpoznawalne korzyści to między innymi:

Uproszczone testowanie regresji oraz kompatybilności Możliwość uruchamiania wielu wersji tej samej aplikacji równolegle na pojedynczej maszynie bez konfliktów pozwala na znaczne zredukowanie złożoności, czasu i kosztów związanych z testowaniem i rozmieszaniem nowych aplikacji (patrz Rysunek 1).

Rysunek 1: Uproszczenie rozmieszczenia aplikacji przy użyciu programu SoftGrid.

Łatwiejsze zarządzanie systemami Dział IT posiada ogromną kontrolę nad środowiskiem, w którym uruchamiane są aplikacje, co ułatwia utrzymywanie pożądanego środowiska pulpitu.

Zmniejszenie liczby telefonów do punktu pomocy technicznej Dzięki lepiej zarządzanym środowiskom pulpitu oraz mniejszej liczbie konfliktów (co wynika z uruchamiania aplikacji w kontrolowanym silosie), użytkownicy rzadziej są zmuszeni do korzystania z punktu pomocy technicznej.

Zwiększone bezpieczeństwo komputerów Aplikacje nie są nigdy instalowane w systemie operacyjnym, co poprawia ogólne bezpieczeństwo systemu operacyjnego. Aplikacje są dostarczane jedynie dla autoryzowanych użytkowników, co zapobiega nieautoryzowanemu dostępowi. A większość aplikacji jest wyświetlana w standardowym kontekście zabezpieczeń.

Możliwość dowolnego wyboru stanowiska pracy Preferencje użytkowników (profil oraz inne ustawienia) są składowane w sieci, umożliwiając użytkownikom uzyskiwanie dostępu do własnych aplikacji, preferencji i formatów z dowolnego komputera PC.

Ulepszona tolerancja na awarie i odzyskiwanie po katastrofie Aplikacje są przekształcane w pliki danych, które mogą być przechowywane i replikowane podobnie jak wszelkie inne dane korporacyjne. Aplikacje i ich aktualizacje mogą być synchronizowane automatycznie między lokacjami aktywnymi a lokacjami Bulk Copy Program (BCP) przy użyciu zewnętrznych narzędzi, umożliwiając natychmiastowy dostęp do aplikacji w przypadku awarii.

Powyższe własności zmniejszają ciężar administracji systemem, redukują koszty i umożliwiają organizacji szybsze i bardziej niezawodne wdrażanie nowych technologii. A teraz przyjrzyjmy się dokładniej, w jaki sposób działa narzędzie SoftGrid.

W jaki sposób dostarczane są zwirtualizowane aplikacje

Architektura programu SoftGrid składa się z wielu zintegrowanych ze sobą komponentów. Należą do nich takie komponenty programu SoftGrid, jak magazyn danych, wirtualny serwer aplikacji, Sequencer, konsole zarządzania, usługa sieci Web zarządzania oraz aplikacja kliencka, które pracują w połączeniu ze standardowymi składnikami infrastruktury, takimi jak usługa Active Directory® (patrz Rysunek 2). Za chwilę poznamy przegląd architektury SoftGrid i dowiemy się, w jaki sposób poszczególne komponenty współpracują ze sobą.

Rysunek 2: Ogólna architektura SoftGrid.

Magazyn danych SoftGrid pełni rolę centralnego repozytorium dla całego środowiska wirtualizacji. Instalowany na serwerze SQL Server™ (wersji 2000 lub 2005) lub Microsoft SQL Server Desktop Engine (MSDE) magazyn danych przechowuje rekordy, aplikacje, konfigurację, dane licencyjne oraz informacje raportowe oraz logi.

Zwirtualizowane aplikacje są dostarczane na maszynę użytkownika i wyświetlane po stronie klienta. SoftGrid oferuje dwa typy oprogramowania: Microsoft SoftGrid Application Virtualization for Universal Desktops oraz Microsoft SoftGrid Application Virtualization for Terminal Servers. Każde podejście ma swoje zalety, ale również pewne konsekwencje związane z wydajnością, którymi zajmiemy się w sekcji zatytułowanej Konfiguracja klienta.

Jednym z najważniejszych komponentów w środowisku SoftGrid jest serwer SoftGrid Virtual Application Server (SVAS). Służy on do obsługi żądań użytkowników dotyczących aplikacji i strumieniowego przesyłania danych aplikacji do użytkowników na żądanie.

Serwer SVAS jest uruchomiony w formie usługi systemu Windows® o nazwie Microsoft System Center Virtual Application Server i posiada bardzo skromne wymagania sprzętowe. Domyślnie wszystkie dane aplikacji (które omówimy za chwilę) znajdują się w katalogu \Program Files\Softricity\SoftGrid Server\content.

Typowy mechanizm działania programu SoftGrid jest inicjowany w momencie, gdy użytkownik loguje się na stacji roboczej. SoftGrid Client przechwytuje token zabezpieczeń oraz informacje o członkostwie w grupie domenowej i przekazuje te informacje za pośrednictwem bezpiecznego kanału na serwer SVAS. Serwer SVAS przyznaje użytkownikowi dostęp do aplikacji, jeśli identyfikator zabezpieczeń (SID) użytkownika należy do grupy powiązanej z aplikacją i skrót dla tej aplikacji jest umieszczony na pulpicie użytkownika (lub w dowolnej zdefiniowanej przez administratora lokalizacji, takiej jak menu Start, pasek narzędzi Szybkie uruchamianie itp.).

Właściwy proces wysyłania aplikacji zasadniczo rozpoczyna się w momencie, gdy użytkownik kliknie ikonę skrótu powiązaną z plikiem Open Software Description (.osd). Jest to XML-owy plik, który zawiera informacje dotyczące pakietu aplikacji. Klient pobiera nazwę wirtualnego serwera aplikacji z pliku .osd i nawiązuje połączenie. Na tym etapie serwer SVAS uwierzytelnia klienta i kontaktuje się z magazynem danych w celu określenia zgodności licencyjnej. Gdy użytkownik zostanie uwierzytelniony, serwer SVAS strumieniowo przesyła do klienta dane aplikacji w postaci plików danych. Domyślnie każdy blok danych ma rozmiar 32KB, ale można skonfigurować tę właściwość w czasie sekwencjonowania.

Należy zauważyć, że do klienta nie jest przesyłana cała aplikacja. Zamiast tego program SoftGrid przesyła strumieniowo jedynie tę część aplikacji, która będzie od razu niezbędna do uruchomienia aplikacji po stronie klienta. Zazwyczaj jest to około 20 do 40 procent całego kodu, choć współczynnik ten może różnić się w zależności od aplikacji. Na przykład program Microsoft Word 2003 może zostać uruchomiony po przesłaniu do klienta zaledwie 15MB, w porównaniu z całkowitym rozmiarem pakietu równym 800MB. Gdy użytkownik próbuje uzyskać dostęp do części aplikacji, która nie została jeszcze zbuforowana po stronie klienta, niezbędny kod jest przesyłany strumieniem do klienta. Aby uniknąć efektu "poniedziałkowego poranka", kiedy zbyt wiele równoczesnych żądań powoduje zapchanie sieci, organizacje mogą zdecydować się na wstępne buforowanie typowych aplikacji na komputerach użytkowników.

 Do początku strony

Active Directory

SoftGrid bazuje na domenowych użytkownikach i grupach usługi Active Directory (lub Windows NT® 4.0) w zakresie dostarczania aplikacji do autoryzowanych użytkowników. W wielodomenowym środowisku użytkownicy mogą być obsługiwani przy użyciu odpowiednich członkowstw grup (SoftGrid wspiera członkowstwa grup lokalnych, globalnych oraz uniwersalnych) oraz relacji zaufania w domenie, w której zainstalowany jest serwer SVAS.

Podczas instalacji SVAS jesteśmy monitowani o podanie różnych kont i grup usługi, które pomagają w integracji z usługą Active Directory, a następnie są wykorzystywane w celach administracyjnych. W związku z tym przed instalacją należy stworzyć trzy grupy i konta: SoftGrid Browser Account, SoftGrid Administrators Group oraz SoftGrid Users Group.

Konto SoftGrid Browser Account jest odpowiedzialne za przeglądanie usługi Active Directory, a zatem wymaga uprawnień tylko do odczytu dla wszystkich domen Active Directory w wielodomenowym środowisku. Grupa SoftGrid Administrators Group służy do przyznawania dostępu administracyjnego do komponentów SoftGrid Management Console oraz SoftGrid Management Web Service. A grupa SoftGrid Users Group jest wykorzystywana do przypisywania domyślnej zasady dostawcy, która służy do przyznania wszystkim użytkownikom w domenie dostępu do aplikacji opublikowanych za pomocą konsoli zarządzania.

 Do początku strony

Środowisko wirtualne

SystemGuard stanowi jądro komponentu SoftGrid Client, który jest uruchomiony na pulpicie lokalnym. SystemGuard jest odpowiedzialny za dostarczanie w pełni funkcjonalnego środowiska wirtualnego, które umożliwia aplikacjom działanie w izolacji. To silosowe środowisko zawiera zwirtualizowane składniki systemu operacyjnego, rejestr, pliki, czcionki, INI, COM, wbudowane usługi i zmienne środowiskowe, które są niezbędne do prawidłowego działania aplikacji (patrz Rysunek 3).

Rysunek 3: Wirtualne środowisko do uruchamiania aplikacji w izolacji.

SystemGuard tworzy zwirtualizowane klucze rejestru dla każdej aplikacji, którą uruchamia. Te klucze nie są dostępne dla innych aplikacji działających w lokalnym systemie operacyjnym i nie są widoczne dla narzędzi edycji rejestru, takich jak regedit. Operacje odczytu i zapisu rejestru są przekierowywane do wirtualnych kluczy, gdy są one potrzebne. Jednak należy mieć świadomość, że zwirtualizowane aplikacje mogą także uzyskiwać dostęp do lokalnego rejestru w poszukiwaniu informacji, które nie znajdują się w zwirtualizowanych kluczach rejestru.

Analogicznie, SystemGuard tworzy zwirtualizowany system plików, do którego przekierowuje większość dokonywanych przez aplikacje operacji odczytu i zapisu. Ten zwirtualizowany system plików jest odizolowany i stanowi odpowiednie środowisko, gdy istnieje potrzeba uruchamiania wielu wersji tej samej aplikacji na pojedynczym kliencie.

Jednak trzeba podkreślić, że chociaż aplikacje są odizolowane od lokalnego systemu operacyjnego, użytkownik nadal ma dostęp do wszystkich usług lokalnych, takich jak drukowanie, wycinanie i wklejanie oraz dyski sieciowe.

 Do początku strony

Pakowanie aplikacji

Zapewne niektórzy czytelnicy zastanawiają się, na czym polega proces tworzenia w pełni funkcjonalnego, niezależnego środowiska, w którym uruchomiona jest zwirtualizowana aplikacja. Do tego celu służy komponent SoftGrid Sequencer. To bazujące na kreatorze narzędzie umożliwia tworzenie wirtualnych środowisk zawierających pakiety aplikacji, które mogą zostać dostarczone i wykonane po stronie klienta.

Proces sekwencjonowania składa się z trzech etapów: Instalacji, Konfiguracji i testów oraz Wykonania. W fazie Instalacji SoftGrid Sequencer wykorzystuje aktywny proces śledzenia do monitorowania instalacji aplikacji i oceny zależności aplikacji. Po zakończeniu następuje faza Konfiguracji i testów, w której dokonywane są niezbędne zmiany domyślnej konfiguracji służące do zapewnienia pożądanego zachowania podczas pierwszego uruchomienia. Na zakończenie w fazie Wykonania SoftGrid Sequencer kompiluje i porządkuje blok kodu konieczny do uruchomienia aplikacji. Feature Block 1 (FB1) to niezbędny kod, który umożliwia użytkownikowi uruchomienie aplikacji bez pobierania całego pakietu.

Po zakończeniu procesu sekwencjonowania aplikacji tworzone są cztery pliki: plik aplikacji z włączona wirtualizacją (.sft), plik Open Software Description (.osd), plik ikony (.ico) oraz plik projektu (.sprj). Są one kopiowane do katalogu zawartości serwera SVAS. Administrator może także dystrybuować do klientów pliki .ico oraz .osd przy użyciu serwera HTTP.

Choć narzędzie SoftGrid zazwyczaj inicjalizuje aplikacje tak, aby były one uruchamianie niezależnie od siebie w izolowanych środowiskach, SystemGuard umożliwia pewną interakcję aplikacji. Należy ostrożnie przeanalizować wszystkie zależności aplikacji i jeśli określone aplikacje wymagają interakcji ze sobą, trzeba razem poddać je sekwencjonowaniu. Proces ten nosi nazwę "suiting". Należy mieć świadomość, że nie wszystkie aplikacje, które wymagają wzajemnej interakcji, mogą zostać razem poddane sekwencjonowaniu. Suiting to bardzo skomplikowany proces i powinien być realizowany jedynie po wnikliwym przeanalizowaniu zależności, ponieważ czasem sekwencjonowanie dwóch lub więcej aplikacji prowadzi do nieadekwatnego wykorzystania mechanizmu wirtualizacji.

 Do początku strony

Uproszczenie administracji

Konsola SoftGrid Management Console stanowi pojedyncze narzędzie, które umożliwia realizowanie wszystkich zadań administracyjnych. Konsola zarządzania jest domyślnie instalowana na serwerze SVAS, ale może również zostać zainstalowana na dowolnym serwerze lub stacji roboczej. Jest to przystawka programu MMC 3.0 i wykorzystuje usługę SoftGrid Management Web Service do łączenia się z magazynem danych SoftGrid DataStore (patrz Rysunek 4), zapewniając autoryzowanym administratorom pełny dostęp do danych składowanych w bazie danych na potrzeby zarządzania. Połączenie między konsolą zarządzania a usługą SoftGrid Management Web Service wykorzystuje technologię Microsoft .NET Framework Remoting, sprawiając, że można zainstalować konsolę zarządzania i usługę sieci Web na tym samym lub na różnych serwerach. Rysunek 2 ilustruje, w jaki sposób poszczególne elementy współpracują ze sobą i zapewniają dostęp do kompletnej implementacji SoftGrid. Warto podkreślić, że większe organizacje wymagają uruchomienia więcej niż jednej instancji SoftGrid Management Web Service.

Rysunek 4: Usługa SoftGrid Management Web Service zapewnia połączenie z magazynem danych.

Usługa SoftGrid Management Web Service działa w systemie Windows 2000 lub późniejszym z usługą IIS w wersji 5.0 lub nowszej. Wymagany jest system .NET Framework 2.0 lub nowszy, jak również program Microsoft Data Access Components (MDAC) 2.7 lub nowszy dla łączności magazynu danych.

Konsola zarządzania stanowi pojedyncze narzędzie administracyjne, z którego można publikować aplikacje, zatrzymywać je i kontrolować na wiele innych sposobów. Zadania są zorganizowane w ramach dziewięciu głównych kategorii lub kontenerów, na co wskazuje menu na Rysunku 5.

Rysunek 5: Zarządzanie systemami SoftGrid za pomocą jednej konsoli zarządzania.

A oto szybki przegląd typów zadań zarządczych, jakie można znaleźć w każdym z tych pojemników. Kontener Applications to miejsce, w którym administrator może realizować takie czynności jak importowanie plików .sprj w celu opublikowania nowszych aplikacji, określanie lokalizacji plików .osd, usuwanie aplikacji itp. Domyślnie kontener ten zawiera opublikowany pakiet, który można wykorzystać do testowania łączności klienta z serwerem aplikacji.

W czasie sekwencjonowania aplikacji tworzone jest skojarzenie typu pliku. Gdy pakiet zostaje zaimportowany, skojarzenia typu pliku stają się dostępne w konsoli zarządzania. Kontener File Type Association umożliwia administratorom modyfikowanie wszystkich typów pliku z jednego miejsca.

Kontener Packages kontroluje wersje pakietów dla aktywnych aktualizacji. Są to aktualizacje aplikacji, które mogą być realizowane bez rozłączania użytkownika bądź zamykania serwera. Przy pomocy tego kontenera administrator może również usunąć pakiet z konsoli zarządzania. Usunięcie pakietu z kontenera Packages spowoduje usunięcie pliku .sft z konsoli zarządzania oraz magazynu danych, jednak nie zostanie on usunięty z katalogu zawartości na serwerze aplikacji.

Jak już wspominano, gdy użytkownik uruchamia aplikację, SoftGrid Client sprawdza dostępność licencji i uruchamia aplikację jedynie wtedy, gdy w magazynie danych znajduje się odpowiednia licencja. Kontener Application Licenses umożliwia administratorom kojarzenie licencji z aplikacjami, przy czym wspierane są licencje nieograniczone, licencje jednoczesnego użytkowania lub licencje dla konkretnych użytkowników.

Kontener Server Groups zawiera lokalne grupowanie wirtualnych serwerów aplikacji oraz rejestrowanych informacji. Administratorzy mogą dodawać nowe grupy serwerów lub modyfikować właściwości istniejących grup (takie jak porty wykorzystywane do komunikacji lub alokowana pamięć i procesy).

W kontenerze Provider Policies administrator może tworzyć zestaw reguł zwany zasadą. Zasady niestandardowego dostawcy służą do przyznawania użytkownikom dostępu do licznych aplikacji pod różnymi warunkami. Można użyć kontenera Account Authorities do określenia domeny i danych uwierzytelniających, które zostaną użyte, gdy narzędzie SoftGrid będzie potrzebowało dostępu w celu odczytania informacji o katalogu domeny. Kontener SoftGrid Administrators zawiera grupy użytkowników odpowiedzialnych za administrowanie środowiskiem SoftGrid. Do tego kontenera administratorzy mogą dodawać lub usuwać grupy w celu kontrolowania praw dostępu.

Ostatni kontener Reports, jak sama nazwa wskazuje, umożliwia administratorom generowanie raportów w celu sprawdzania ogólnego stanu środowiska SoftGrid. Dostępne są następujące raporty: Application Utilization, Software Audit, System Utilization, User/Group Activity oraz System Error.

 Do początku strony

Konfiguracja aplikacji klienckiej

Aplikacja SoftGrid Client jest instalowana w systemie operacyjnym komputera, który użytkownik będzie wykorzystywał do uzyskiwania dostępu do zwirtualizowanej aplikacji. Jak już wspominano, wspierane są dwa typy klientów: Microsoft SoftGrid for Desktops lub Microsoft SoftGrid for Terminal Servers. Każde z tych rozwiązań ma swoje zalety, ale także pewien wpływ na wydajność związany z opóźnieniami w sieci, konsolidacją farmy serwerów oraz łatwością zarządzania.

W implementacji typu desktop aplikacje są dostępne lokalnie i są w niewielkim stopniu zależne od dostępności i przepustowości sieci. To podejście jest zalecane na przykład w przypadku organizacji, które posiadają biura regionalne z ograniczoną infrastrukturą IT. Usługi terminalowe (Terminal Services) są dobrą opcją dla organizacji, które już wdrożyły serwery terminali. Scenariusz ten stanowi efektywny sposób wykorzystania sprzętu i oprogramowania, drastycznie redukując liczbę potrzebnych serwerów. I oczywiście tworzy prawdziwie mobilne środowisko pracy. Duże organizacje będą zazwyczaj posiadały kombinację infrastruktury typu Desktop oraz Terminal Server. Instalacja i konfiguracja różnych komponentów podczas rozmieszczania rozwiązania SoftGrid jest podobna w obu przypadkach.

Klient może zostać rozmieszczony przy użyciu dowolnej standardowej metody, takiej jak ręczna instalacja lub zautomatyzowane rozmieszczenie z wykorzystaniem dodatkowego narzędzia np. Systems Management Server 2003. Rysunek 6 prezentuje listę minimalnych wymagań sprzętowych i programowych, które są niezbędne do instalacji tych klientów.

Rysunek 6: Wymagania systemowe dla klientów SoftGrid.

Chociaż proces instalacji klienta jest prosty, wymaga określenia pewnych właściwości. Są to między innymi lokalizacja instalacji, rozmiar bufora, litera dysku, która ma zostać zastosowana dla dysku wirtualnego, lokalizacja plików danych aplikacji itp. Po zainstalowaniu klienta można skonfigurować lub zmodyfikować pewne dodatkowe ustawienia przy użyciu klienckiej konsoli zarządzania.

Aby uruchomić kliencką konsolę zarządzania, należy przejść do Panelu sterowania i uruchomić konsolę SoftGrid Client Management z Narzędzi administracyjnych (Administrative tools). Można wybrać opcję łączenia się z maszyną lokalną lub zdalną.

Jak widać na Rysunku 7, konsola SoftGrid Client Management składa się z głównego kontenera i trzech kontenerów podrzędnych. Na karcie SoftGrid on localhost można określić większość parametrów funkcjonalnych, w tym katalog rejestrowania, katalog danych aplikacji, ustawienia uruchamiania i wyświetlania klienta, częstotliwość prezentowania komunikatów o błędach i komunikatów informacyjnych, maksymalny rozmiar bufora, zwirtualizowany dysk, opcje sieci i łączności w przypadku braku połączenia z serwerem SoftGrid oraz uprawnienia.

Rysunek 7: Konsola SoftGrid Client Management.

Można także wyświetlać i modyfikować aplikacje znajdujące się w kontenerze Applications. Kontener Applications dostarcza informacje o stanie lokalnych aplikacji, wskazując, czy dana aplikacja jest uruchomiona, czy wciąż znajduje się w buforze oraz jaki procent aplikacji (pliku .sft) został przesłany strumieniem do lokalnego bufora.

Kontener File Type Association pozwala na wyświetlanie, modyfikowanie i usuwanie skojarzeń typu pliku. Więcej informacji znaleźć można w omówieniu kontenera File Type Association w poprzedniej sekcji.

Kontener Desktop Configuration pozwala na określanie, modyfikowanie i ręczne odświeżanie ustawień serwera aplikacji, które zostały skonfigurowane podczas instalacji. To tutaj można również zadecydować, czy w czasie logowania użytkownika powinna pojawiać się operacja odświeżania po stronie klienta (jest to opcja domyślna) oraz jaka ma być częstotliwość automatycznych odświeżeń.

 Do początku strony

Podsumowanie

Wizualizacja aplikacji przy użyciu technologii Microsoft SoftGrid oferuje atrakcyjnych sposób zwiększania niezawodności systemu i upraszczania mechanizmu zarządzania. Choć wymaga ona współdziałania wielu elementów, architektura w zasadzie niezauważalnie dopasowuje się do infrastruktury IT.

Oprogramowanie Microsoft SoftGrid for Desktops jest dostępne dla klientów programu Software Assurance jako część pakietu Microsoft Desktop Optimization Pack. Oprogramowanie Microsoft SoftGrid for Terminal Services jest udostępniane na podstawie osobnej licencji dostępu klienckiego dla klientów biznesowych w ramach umów Microsoft Volume Licensing. Aby pobrać wersję próbną, należy zalogować się na swoje konto Volume Licensing pod adresem https://licensing.microsoft.com i wybrać Desktop Optimization Pack for SA w sekcji Product Downloads.

O autorach

Ahmer Sabri piastuje stanowisko Technical Specialist w grupie Financial Services w firmie Microsoft. Można skontaktować się z Ahmerem, posługując się adresem ahmers@microsoft.com.

Kedar Shah piastuje stanowisko Technical Specialist w grupie Financial Services w firmie Microsoft. Można skontaktować się z Kedarem, posługując się adresem kedars@microsoft.com.

Do początku strony